Wagenaar over psychiaters

Please Share! Fight this 'Perfect' 40+ year (Royal) Crime!

Wagenaar over psychiaters

 

adhd_baby_big
adhd_baby_big

 

De werkelijk schitterende en progressieve Hoogleraar W.A. Wagenaar stelt in zijn prachtige boek ‘De slapende rechter’ impliciet dat ik gelijk heb met mijn opmerkingen over stompzinnige psychiaters. Ik noem hem in mijn aangevraagde getuigen!

Hij Hij stelt o.a. het volgende in dat boek, wat ik iedereen zeer aanraad en verplichte literatuur moet zijn voor iedere rechter, psychiater en ambtenaar bij Politie, Justitie en OM:

  • Eigenlijk kun je een onderzoeksopdracht pas aan deskundigen geven nadat(!) de rechter eerst heeft vastgesteld wat de werkelijke feiten zijn.
  • Pag. 181. De aanwezigheid van de Dissociatieve Identiteit Stoornis DIS heeft een nogal uitvoerige voorgeschiedenis. In DSM III heette DIS nog Multiple Persoonlijkheid Stoornis MPS. De gedachte dat er in één lichaam meerdere persoonlijkheden huizen kwam echter in een kwade reuk te staan toen bleek dat dit verschijnsel in slechts weinig andere landen dan de VS voorkwam, en dat het bovendien sterk afhankelijk was van de theoretische oriëntatie van de therapeut.
  • Pag. 184. Bovendien zijn er vele andere aandoeningen waarbij amnesie wordt beschreven, zoals Post Traumatische Stress Disorder PTSD. De gedachte dat amnesie specifiek diagnostisch zou zijn voor een dissociatieve stoornis is dus onjuist.
  • Pag. 185. De betrouwbaarheid van een diagnose verwijst naar de mate waarin verschillende psychiaters het met elkaar eens zijn. Als twee psychiaters het oneens zijn, kunnen zij niet beide gelijk hebben; een gebrek aan betrouwbaarheid impliceert dus een gebrek aan validiteit.
  • De betrouwbaarheid van psychiatrische diagnoses is doorgaans niet hoger dan 70%; de validiteit moet dus nog lager liggen.
  • Zo houdt de definitie van dissociatieve amnesie in dat men zich belangrijke persoonlijke gegevens die traumatisch of stressvol zijn niet kan herinneren, in een ernstiger mate dan te verklaren zou zijn als normale vergeetachtigheid.
  • Voor de rechter geldt het principe dat hij bij twijfel niet veroordeelt; de deskundige moet de rechter dus precies informeren over de mate van twijfel die met de deskundigenverklaring is verbonden. De psychiatrische diagnose kan veel te onzeker zijn om aan de rechter voor te leggen zonder eerst de feiten te laten onderzoeken.
  • Pag. 189. Het Supreme Court bevestigde dat de rechter in Arizona daar goede gronden voor had en citeerde met instemming: ‘Ongeacht hoe de test voor krankzinnigheid onder woorden is gebracht, een psychiater of psycholoog is niet meer gekwalificeerd dan enig andere persoon om een mening te geven over de vraag of de geestelijke conditie van een bepaalde verdachte voldoet aan het wettelijke criterium voor krankzinnigheid.’
  • In de meeste situaties is de klinische diagnose van een mentale stoornis volgens DSM IV onvoldoende om het bestaan van een mentale ziekte of mentaal defect voor juridische doeleinden aan te tonen. Ook Nederlandse psychiaters zouden zich daarvan wat moeten aantrekken, vooral wanneer zij zich juist op DSM IV beroepen.
  • Pag. 168. De stoornis bestaat immers alleen als de beschuldiging waar is, en niet als de beschuldiging onwaar is. De diagnose berust dus niet op psychiatrisch onderzoek, maar op het onderzoek van de politie. De psychiater dient er alleen voor om van gewoon recherchewerk wetenschap te maken. Schijnwetenschap natuurlijk, want zonder een degelijke gevalideerde methode kan er geen sprake zijn van echte wetenschap. De cirkelredenering die leidt van beschuldiging naar diagnose naar bevestiging van de beschuldiging is een soort dodelijke omarming waaruit geen ontsnappen mogelijk is, zoals we zullen zien.
  • Die vicieuze cirkel is op ten minste twee manieren te doorbreken: wanneer de psycholoog/psychiater zijn diagnose stelt zonder kennis te hebben van de tenlastelegging, of wanneer de rechter de bewijsbeslissing neemt zonder de psychiatrische rapportage te kennen. Maar geen der partijen wil aan zo’n oplossing meewerken; men koestert zich liever in een eeuwig gelijk, ondanks de gruwelijke consequenties voor verdachten en veroordeelden.
  • De psychiater zal zich moeten realiseren dat ontkenningen van patiënten soms terecht zijn.
  • In de publicatie Dubieuze zaken hebben wij dit beschreven als de psychiater die zich de vertegenwoordiging van God op aarde waant.
  • In het geval van Theo Tamboer is deze middeleeuwse griezeligheid alleen formeel te doorbreken als de Hoge Raad de veroordeling zou herzien.

Uit bovenstaande opmerkingen blijkt wel, dat de onderzoeken die Hans Smedema onderging toen hij nog te weinig had gereconstrueerd en dus te weinig weerwoord had tegen de beschuldigingen, van nul en generlei waarde zijn bij een strafzitting.Want juist psychiater Bruggenman UMCG dacht als het NIET waar was, aan DSM IV. Wat gewoon is, dat ze het niet weten!

Eerst moeten de feiten vaststaan en daarbij dient rekening te worden gehouden met de samenzwering door de staat zelf. Dus legale vervalsing van de bewijzen zoals DNA testen en onvruchtbaar maken.

Ook wordt duidelijk, dat er twee stromingen zijn die elkaar op leven en dood bevechten. Namelijk degenen die wel in dubbele persoonlijkheid geloven en niet.

Dat laatste maakt deze perfect gedocumenteerde zaak van cruciaal maatschappelijk belang. Immers nu nog worden vele meisjes/vrouwen voor paranoïde, schizofreen of erger verklaard, terwijl ze enkel de waarheid vertellen. De stakkers kunnen zelfs levenslang zijn opgesloten in een inrichting in extreme gevallen.

Ik hoop maar dat deze zinnen met bronvermelding en de oproep om het boek te kopen geen inbreuk maken of niet te veel op zijn auteursrecht, maar ik vecht voor mijn leven en kan niet anders. Contact gezocht per email voor hulp maar geen antwoord gehad nog.

Later meer…

Hans Smedema