Last Updated 22/02/2021 published 13/02/2010 by Hans Smedema
Onderstaande schreef ik zonder nog alle kennis van wat zij mij heeft aangedaan al sinds 1971! Gruwelijk, ze blijkt een pathologische leugenaar. Maar voor de geschiedschrijving laat ik het natuurlijk staan. Ik zal nog een J’Accuse Wies maken. Ik was nooit met haar getrouwd, maar werd gedwongen door haar leugens en met hulp van mijn ouders en familie.
Zie mijn recente post …
Hier de oude post uit 2010:
Lieve dappere Wies,
Ondanks al onze groteske problemen, ons aangedaan door anderen, zijn we nog altijd niet officieel gescheiden! Een klein wonder!
We kunnen niet meer te lang samen zijn, omdat wij niet belangrijk zijn in Nederland en men ons opzettelijk uit elkaar drijft om hun belangen veilig te stellen. We staan lijnrecht tegenover elkaar met twee verschillende inzichten in wat er gaande is:
- jij weet en neemt op grond van de doofpot en samenzwering en de verklaringen van derden aan dat je echtgenoot ernstig ziek is en ‘wanen’ heeft.
- ik weet dat we beiden het slachtoffer zijn geworden van de grootste samenzwering ooit tegen een eenzaam verliefd koppeltje sinds 1972 en nog steeds voortdurend. We hebben zelfs recht op Politiek Asiel!
En zo is de basis van iedere goede relatie tussen twee partners onder ons normaal prima huwelijk kapot gemaakt en weggeslagen, zonder dat wij daar ook maar iets tegen kunnen ondernemen. Ik heb het geprobeerd en zelfs daarvoor in Amerika om hulp gevraagd. En therapie voor je om jouw nog heftige afweerreacties tegen alles weg te nemen, is onder de huidige omstandigheden onmogelijk gemaakt. Medische behandeling is daarmee onmogelijk!
- geen volledig onderling vertrouwen meer mogelijk wat een sluipmoordenaar is in elke relatie, ons aangedaan door onze wederzijdse familie, betrokken medici en overheid.
- we kunnen ook niet meer over onze problemen met elkaar praten! Immers de samenzwering maakt dat onmogelijk omdat er twee werkelijkheden zijn ontstaan voor ieder van ons één!
Toch denk ik dat dit de laatste maanden zijn voordat we de doofpot kunnen openbreken en de waarheid eindelijk uit onze vijanden kunnen dwingen. Ik zie meerdere tekenen dat ik deze strijd ga winnen en we kunnen zien wat er nog te redden is en hoe en waar we de rest van ons beider leven willen doorbrengen.
Ik ben helaas geen dichter maar meer een analytisch denker en dus moet ik gebruik maken van anderen bij de boodschap aan jouw!
Hier het prachtige liedje van Marco Borsato waar ik helemaal kapot van ben omdat hij met al zijn liedjes ons hele leven feitelijk beschrijft! Voor de film die vrijwel zeker over ons leven gemaakt zal worden, denk ik dan ook aan aan een combinatie met liedjes van en wellicht een (hoofd)rol voor Marco.
Marco Borsato:
Afscheid nemen bestaat niet!
Afscheid nemen bestaat niet!
Ik ga wel weg maar verlaat je niet!
Lief je moet me geloven, al doet het pijn.
Ik wil dat je me los laat…
en dat je morgen weer verder gaat!
Maar als je eenzaam of bang bent…
zal ik er zijn!
‘k kom als de wind die je voelt en de regen!
Volg wat je doet als het licht van de maan!
zoek me in alles dan kom je me tegen!
Fluister mijn naam…en ik kom eraan!
Zie…wat onzichtbaar is!
Wat je gelooft is waar!
Open je ogen maar en…
dan zal ik bij je zijn!
Alles wat jij moet doen…
is mij op mijn woord geloven!
Afscheid nemen bestaat niet…
‘k kom als de wind die je voelt en de regen!
Volg wat je doet als het licht van de maan!
zoek me in alles dan kom je me tegen!
Fluister mijn naam…en ik kom eraan!
Kijk in de lucht, kijk naar de zee!
Waar je ook zult lopen, ja ik loop met je mee!
Iedere stap en ieder moment…
waar je dan ook bent!
Wat je ook doet, waar je ook gaat…
wanneer je me nodig hebt…
fluister gewoon mijn naam…
en ik kom eraan!!!
Afscheid nemen bestaat niet…!
Voor altijd jouw Hans…
Kom maar hier heen…
Hans Smedema
Copyright 2010 Hans Smedema, Parcent, Alicante, Spain.
