Last Updated 07/09/2018 published 19/09/2007 by Hans Smedema
Uit mijn onderzoek blijkt dat de Leeuwarder Courant van de Friese Pers, een bericht op last van de Staat der Nederlanden achteraf als dieven in de nacht heeft moeten wijzigen, zodat het niet meer in de oorspronkelijke kritische uitvoering in de archieven te vinden is. Ongelofelijk, dus voor velen weer bewijs van mijn paranoïde zijn, maar helaas waar en past geheel in de rest van de gebeurtenissen in deze Blog vermeld. Pure staatsterreur en bedrog van de argeloze Nederlandse burgers. In dit geval speciaal de Friese burgers. Zijn alle politici hiervan op de hoogte? Of slapen ze gewoon door? Is het een kleine groep Mengele? Die de rest gewoon bedriegt? Een mysterie.
Elders is al vermeld dat mijn vrouw op 12 januari 1991 door twee vrienden van de psychopaat Hans van der Heide in het Oranje Hotel te Leeuwarden, tijdens een feest van de Commerciële Club Leeuwarden naar de garage werd gedwongen (raakte in haar dubbele of emotionele persoonlijkheid) en werd misbruikt. Fredy Boosman, de vrouw van Rotary lid Hans Boosman zag nadat ze iets uit de auto had gehaald, haar tussen twee mannen worden afgevoerd met een angstig gezicht en later zag Herman van Kesteren het misbruik door twee mannen zelf. Ik ook na te zijn gewaarschuwd door Herman, maar verdrong het natuurlijk onmiddellijk weer (je brein gaat stil staan), draaide me om en liep weg. Dat werd dus ook door het groepje vastgesteld en een week later nog gecheckt door Herman van Kesteren met mij in Hotel Drachten. Die afspraak mocht pertinent niet in mijn agenda staan! Dus Herman wist al dat de geheime dienst en/of de Staat der Nederlanden erbij betrokken was en dat het verboden was om hulp te verlenen? Herman was een broer van onze vrienden Ans Schuh van Kesteren en haar man en kon dus redelijk op de hoogte zijn van wat er aan ons mankeerde en van de ingestelde doofpot van hogerhand. Als derde stel was bij dat bewuste groepje toevallig (act of God) aanwezig Rotary lid hoofd officier van Justitie mr. Ruud Rosingh. Deze stelde na de nodige consternatie bij de Rotary Club over mij en mijn vrouw (mogen ze wel bij de Rotary blijven met zo’n vrouw?), een onderzoek in, maar werd op bevel van hogerhand direct gedwongen om dit onderzoek te laten stoppen. Hij weigerde eerst, maar werd vervolgens onmiddellijk overgeplaatst. Dus verkrachting van mijn vrouw werd goedgekeurd en toegestaan, door de Nederlandse staat! Alleen het College van Procureurs Generaal kan daarvoor mede gezorgd hebben! De schijnheilige schoften.
Bij onze Rotary Club Leeuwarden-Zuid, waar ik uitgenodigd door Ruud ter Schiphorst ook sedert december 1990 deel van uitmaakte, zat een journalist van de Leeuwarder Courant Chris Kruisinga die de vader van mijn vrouw heel goed kende en mocht. Hij hoorde van deze geschiedenis en heeft er een artikel over geschreven. Of het ook onder zijn naam is verschenen weet ik niet meer. Wel is bekend dat het bij de Rotary een hele consternatie had gegeven. Ik kreeg vragen of ik het artikel wel had gelezen toen. Ja, maar ik dacht dat het niet op mij/ons sloeg met mijn selectieve amnesie nog. Het artikel beschreef dat het wel vreemd was dat een onderzoek naar verkrachting door twee mannen werd stopgezet, terwijl er getuigen waren en dat men vermoede dat de overplaatsing van Ruud Rosingh het gevolg was van het onderzoek wat Ruud had gestart! Dat hij dus opzettelijk buitenspel werd gezet. Dat was dus achteraf ook zo, weet ik nu.
Weer later vertelde Paul Brenninkmeijer ook Rotary lid mij dat het artikel in de Leeuwarder Courant op last van de overheid of Staat achteraf heimelijk moest worden gewijzigd, op kosten van de Staat of Justitie en dus later nooit meer te controleren was. Het kostte de Staat 8.000 gulden en werd in de nacht uitgevoerd met zo weinig mogelijk mensen. Hij waarschuwde mij dat het met mij te maken had en dat ik de gedrukte en verspreide krant van die dag moest opzoeken en bewaren voor later! De wijziging werd heimelijk aangebracht en alle betrokkenen moesten een geheimhoudingsverklaring tekenen. Net als de werkneemster van mijn gewetenloze broer Johan enkele jaren later ook al moest, zie elders. Dus pure staatsterreur. Paul was dus een verzetsstrijder en held, die het als een van de weinigen tegen deze staatsterreur durfde op te nemen! Net als Chris dus en Ruud Rosingh zelf in eerste instantie.
Ruud Rosingh dacht nog dat ik er zelf achter zat en vroeg of ik zijn overplaatsing kon terugdraaien, maar dat bleek dus niet het geval. Later zijn vrouw ook nog. Ik wist niet waar hij het over had met mijn selectieve amnesie voor de verkrachting. Het is mijn gewetenloze broer Johan geweest, die ten koste van alles wilde voorkomen, dat deze doofpot, die finaal was misgelopen, zou uitkomen en zijn goede naam (eigen belang, laat Hans en W. maar barsten) zou aantasten. Rotary lid Ruud ter Schiphorst die als gedelegeerd commissaris NOM bij Euro-Routing al wist hoe oneerlijk mijn andere broer Marinus (dga) tegenover mij was geweest, vroeg of ik nog andere broers had. En dat bleek Johan dus die ook nog meester in de rechten was en ook uitstekende contacten met Justitie had. Ruud ter Schiphorst heeft later achterhaald dat Johan het was die voor stopzetting heeft gezorgd, samen met de rest van de groep Mengele, en heeft nog een poging gedaan samen met bestuur Rotary om mijn gewetenloze broer Johan bij de Rotary Club Gennep uit de Club te laten zetten. Heel integer van hem. Maar broer Johan had Rotary Gennep juist betrokken bij de doofpot en dus hield men hem aan. Blijkbaar wist men niet van zijn achterbaks gedrag tegenover mij en hoe hij ons vals heeft bedrogen. Ook niet hoe deze broer mij onder valse voorwendselen naar de commissie van Justitie liet gaan. Met dus desastreuze gevolgen voor de rest van ons leven. Een en ander toont aan hoe gewetenloos deze broer is geweest. Hij liet mijn arme vrouw rustig verkrachten door twee man met getuigen, maar deed daar niets tegen. Deze broer heeft mij overigens altijd gehaat. Een kwestie van broeder nijd. Ik was de jongste en kreeg meer mogelijkheden en ruimte dan hij had gekregen van mijn ouders. Dat heeft hem jaloers en woedend op mij gemaakt. Dit is mede zijn wraak blijkbaar. Hij kwam in een schitterende positie om mij eens goed de les te lezen, dat alles zou mislopen bij oneerlijk zijn en bedrog, was voor hem totaal onverwacht. Wij noemden hem vroeger al een arrogante klootzak en dat klopte dus wel.
Bij nakijken van de oude archieven blijkt in de krant van 12 februari 1991 nu een artikel te staan over Ruud Rosingh, maar nu gewoon een neutraal verhaaltje. Overigens niet na 22 februari meer gezocht. Het oude verhaal, wat veel oud Leeuwarders nog wel moeten kennen is dus vervalst en weggewerkt. Zoals alle files over mij en mijn vrouw dus ontbreken. Het is nog verbazingwekkend, dat wij nog steeds leven. Veel getuigen zijn inmiddels dood. Ik hoop maar dat het gewoon toeval is. Chris en Paul zijn beide nogal vroeg gestorven. Als Rimmer Mulder toen ook al hoofdredacteur was, dan is hij dus gewoon op de hoogte, samen met toenmalige directie. Bij de Leeuwarder Courant moeten meer mensen dit nog weten. Vraag is en blijft, waarom men deze censuur toelaat? Staatsgeheim vermoedelijk, maar alles gebaseerd op fraude en bedrog. Een artikel in de krant hierover en veel Leeuwarders zouden mijn verhaal direct bevestigen. Ruud Rosingh (nu Aruba dacht ik) mag het niet natuurlijk. Hij zou direct ontslagen worden, dus die hoeven we niet eens te vragen. Enkel een parlementair onderzoek, liefst door Pieter van Vollenhove, zal deze misdrijven en de schuldigen blootleggen, maar dat weigeren ze. Politici zwijgen het liever dood. Hoezo slachtofferhulp, hoezo normen en waarden? Later zult u nog horen ‘wir haben es nicht gewusst’. Wie kent nog het oude artikel over stoppen onderzoek naar verkrachting? Beloning! Is geld waard!
Nu pas wordt mij ook duidelijk waarom het artikel in 1975 over het drogeren van mij in Motel Bunnik door mij niet werd gevonden in de archieven van de Telegraaf. Het is onmiddellijk verwijderd op last en kosten van de Staat der Nederlanden. En er moeten meer zijn, zoals die over het personeel van Euro-Routing die verhaal ging halen in Utrecht bij Jan van Beek, maar door een andere medewerker werden verraden en door politie werden onderschept bij Zwolle of zo. Het zal vrijwel zeker ook verwijderd zijn? Of zijn ze die vergeten? Hoeveel miljoenen belastinggeld van argeloze burgers wil de Staat nog spenderen om te voorkomen dat deze misdaden door de Staat zelf, uitkomen? Wie worden zo krampachtig beschermd? Vinden ze bedriegen van burgers heel normaal? Nu begrijp ik ook beter het feit dat mijn gewetenloze broer Johan zelfs de agenda waarin de afspraak met Herman van Kesteren stond bij mij weghaalde onder valse voorwendselen, ook het visitekaartje van Al Rust haalde hij zo weg. En Klazien J., de boosaardige zuster van mijn vrouw, haalde ook al die advertentie stiekem bij ons weg. Daarom ook dat tijdens het gesprek met mijn drie broers, op mijn initiatief om hun de gelegenheid te geven de waarheid te zeggen, Johan enkel sprak over kun je dat bewijzen? Een meedogenloze opstelling gezien alle ellende waarin wij verkeerden en nu nog verkeren. Hij laat mij rustig paranoïde verklaren, terwijl hij weet dat het niet zo is! Gewetenloos. Als gewoon de waarheid was verteld was ik nooit arbeidsongeschikt geraakt.
Is het niet een groot goed, dat er in een democratie controle kan plaatsvinden door journalisten, politici en burgers? Waarom moet dan met geweld en miljoenen aan belastinggeld, dit groteske misdrijf (en alle anderen) voor de Nederlandse burgers verborgen blijven? Wie zijn de opdrachtgevers en leiders hierachter? Welke politici weten hiervan en keuren dit goed? Waarom zwijgen de media? Leeft de politica nog die als enige tegen stemde en mij wel wilde helpen later, bij die commissie vermoedelijk in 1976?
Meer later…
Hans Smedema Copyright 2007 Hans Smedema, Drachten.
