Last Updated 01/12/2019 published 29/03/2008 by Hans Smedema

Ambassadeur Paul Bremer!

Nieuwe informatie is dat oud Ambassadeur Paul Bremer, hulp heeft verleend aan mijn vriend Captain Al Rust van het 97th General Army Hospital Frankfurt.

Bestaat nu niet meer, overgegaan in groter geheel bij Ramstein.

Immers Al Rust wist in 1983 van de inlichtingendienst van zijn Amerikaanse ziekenhuis in Duitsland, dat er een grote file over mij was, dat de kinderen niet van mij waren, Hans onder behandeling van psychiater was geweest, dat mijn vrouw en ik bij politie Utrecht betrokken waren en dat we (zogenaamd) betrokken waren bij de porno industrie. Ook vonden hij en zijn baas Manager Logisticts Division uit, dat ik van niets wist, nooit onder behandeling van een psychiater Onno van der Hart was geweest en dat ik inderdaad amnesie had. Dat onderzoek vond helaas net buiten de poort van de leveranciers ingang en dus buiten het grondgebied van Amerika plaats. Moest liever onofficieel blijven blijkbaar. Wat ik nog zo vreemd vond, zo vlak buiten de poort met een zes man een ondervraging. Maar Rust mocht niets met deze informatie uit de file doen. Immers die informatie was geheim en uitsluitend ter inzage voor de Amerikanen. Of het nu ging om misdrijven van de Staat der Nederlanden tegen ons, of niet, dat maakt de laffe Staat der Nederlanden en de desbetreffende overheidsschoften natuurlijk niets uit.

Al Rust gaf mij dan ook geen informatie, maar hield wel een oogje in mijn zeil. Dus was hij later via zijn werk bij de Amerikaanse Militaire Inlichtingen dienst in staat om te zien dat ik via New York Amerika binnenkwam en dat ik solliciteerde bij Baker Brothers Stoughton, bij Boston. Handelsnaam Mefiag Hij was in staat om mij zelfs te helpen, toen de CIA Baker Brothers waarschuwde dat ik bij de porno-industrie betrokken zou zijn (heimelijk illegale rapemovies van ons gemaakt). Uitsluitend door zijn ingrijpen en het vertellen van slechts de waarheid, kreeg ik na een jaar creperen, eindelijk weer een baan. De Schoften van de Staat der Nederlanden, justitie, medici en familie weigerden vanzelfsprekend iedere hulp. Zuiver crimineel gedrag van hen. De Nederlandse hufters.

Later in 1987 begon dus Baker Brothers een rechtszaak tegen hem, toen ik alweer onschuldig werd ontslagen door onze beider amnesie en een stomme fout van de Kamer van Koophandel. Weer onthielden de Staat der Nederlanden, medici, justitie en familie ons en hem iedere hulp. Dat spreekt inmiddels vanzelf natuurlijk. Zo werd Al Rust dus onschuldig in de gevangenis gezet en veroordeeld. Geen hulp vanuit Nederland vanzelfsprekend, dat verbaasd u toch niet meer hopelijk? Hij crepeerde bijna tien jaar, tot hij in 1996 tijdens een diner of conventie in Harlingen Texas naast een belangrijk persoon kwam te zitten. Dat kan al Paul Bremer geweest zijn, maar ook nog iemand anders. In ieder geval was ik in die tijd net lid van ‘De Grootte Industrieele Club’ aan de Dam in Amsterdam. Als lid VcV Nijenrode ging die samen met de club in Amsterdam eind 1995. Ik werd daar op een dag (18 oktober 1995) door een man van de Nederlandse inlichtingendienst ondervraagd, zonder dat ik dat eerst door had natuurlijk. Later bleek deze man, dus dat ik van niets wist en hij deelde mij nog mee, dat hij het niet met zijn baas/manager eens was. Dus ook dit feit, naast de uitspraak van getuige en oud werkneemster van broer Johan, Elise B., bewijst dat de BVD/AIVD wel degelijk bij dit alles betrokken was en nog is. Of een andere inlichtingen dienst. Wij vroegen inmiddels onze files op, maar kregen die niet. De ‘Gestapo-hufters’. Eerlijke argeloze Nederlandse burgers even de vernieling in helpen met miljoenen belastinggeld van alweer onwetende Nederlanders.

Weer wat later, werd ik door Floris van Kapelle uitgenodigd op een speciaal besloten feestje dat op vrijdag 14 juni 1996 zou plaatsvinden. Hij zei dat het een gemaskerd gebeuren zou worden, een simpel masker of zo. Wat ik merkwaardig vond voor een bedrijfsleven club en niet wilde komen. Het was ook nog direct na een Nijenrode borrel op 13 juni 1996. Zie agenda van die week. Hij drong aan en wilde mij er pertinent bij hebben! Later gebeld wat moet ik aan, en gelukkig toch maar geen gemaskerd gebeuren. Alles opzet dus en proberen er een geheim gebeuren van te maken en het feit dat Paul Bremer mij daar zou ondervragen geheim te houden.

Floris van Kapelle nodigde mij blijkbaar voor de zekerheid ook nog uit al om 16.00 uur om er zeker van te zijn, dat er niets misging? Veiligheid van Paul Bremer moest natuurlijk gewaarborgd kunnen worden? Tot mijn stomme verbazing kwam ik daar dus Paul Bremer tegen, toen de oud Amerikaanse ambassadeur nota bene. Het verhaal staat uitgebreid in mijn onderzoek-boek ‘Vechten tegen het onbekende’ deel 1 – Gruwelijk bedrogen. Hier op deze site nu te bestellen! Hij moest natuurlijk eerst checken of ik wel of niet door Al Rust was gewaarschuwd. Want dat mocht niet van de Nederlandse hufters, en dan mochten ze hem niet helpen wellicht? Hij ondervroeg me en leerde dat ik van niets wist en nooit gewaarschuwd was. Ook dat ik inderdaad amnesie had, ik vergat dingen die hij vertelde en waar hij wat later specifiek naar vroeg, en ik daarom niets van het gesprek begreep. Dus werd Al Rust in de gelegenheid gesteld om een kopie van de geheime Nederlandse files uit Frankfurt te laten halen door iemand van de Amerikaanse geheime dienst, vermoedelijk een inlichtingen man van hun Duitse ambassade. Zodoende was hij in staat om zijn rechtszaak te laten heropenen tegen Baker Brothers of beter inmiddels de Staat daar, en won die toen ook. Zijn onschuld was nu wel bewezen zonder hulp van de Nederlandse Staat. De rechters kregen inzage in de geheime files over mij/ons(!) en de files werden daarna vernietigd. Immers de Nederlandse staatshufters, willen niet dat misdrijven tegen hun eigen burgers ooit uitkomen. Stel dat Nederlandse burgers dat ooit te weten zouden komen, nee dat mag natuurlijk nooit! De Nederlandse Watergate. En intussen houden de Nederlandse controlerende politici hun kop met roomboter natuurlijk stevig in de Nederlandse klei. Puur verraad aan alle Nederlandse burgers! Fascisme.

Al deze zaken zijn na te gaan, maar uitsluitend als de Staat der Nederlanden een vrijwaring geeft aan Paul Bremer! En aan alle andere betrokkenen, zoals Elise B. Het kan zelfs heel goed zijn, dat Paul Bremer dit eerst moet ontkennen, zonder vrijwaring. In mijn ogen en van de meeste integere Nederlanders is Paul Bremer dus hiermee een (verzets)held. Ik zal er later voor zorgen dat hij hiervoor een medaille krijgt.

De waslijst met getuigen, en andere feiten is zo groot, dat je je enkel kunt verbazen over de ‘achterlijke onnozelheid’ van de betrokkenen. Met name Justitie en Politie. Maar ook AIVD, die hiervan dus af weet en rustig zwijgt! Zeg maar rustig crimineel gedrag. Ze keuren criminele zaken gewoon goed en verbergen vermoedelijk cruciale gegevens voor politici! Ontsla deze lieden op staande voet!

Meer later…

Hans Smedema Copyright 2007 Hans Smedema Drachten.