Last Updated 07/09/2018 published 13/01/2016 by Hans Smedema

J’Accuse – Open brief Minister President Koninkrijk der Nederlanden! Dreyfus versie!

Open brief aan de heer drs. Mark Rutte President Koninkrijk der Nederlanden. Door ing. Hans Smedema

(Cursief de bijna letterlijke tekst van Emile Zola! Uit 1898! En er is in 118 jaar nog niets veranderd!)

(Wel nogal vrij naar de Hans Smedema affaire overgezet. Maar ongelofelijk hoe dicht de na 118 jaar nog steeds wereld beroemde Dreyfus Affaire, bij de veel zwaardere Hans Smedema Affaire komt! Dus dat voorspelt nog al wat voor later.)

(Mijn eigen meer gedetailleerde open brief is inmiddels gepubliceerd! Zie Post J’Accuse!

(Zie ook Post Dreyfus en Smedema affaire vergeleken!)

Mijnheer de President,

Staat gij mij toe, in mijn minachting voor de misselijk makende weigering die gij mij op een dag hebt gegeven, zorgen te hebben over uw rechtvaardigheid en u te zeggen dat uw ster, tot heden zo gelukkig, bedreigd wordt door de schandelijkste en meest onuitwisbare bezoedeling?

Gij zijt ongeschonden uit kwalijke belasteringen gekomen, gij hebt harten veroverd. Gij schittert in de apotheose van het feest dat de Europese Unie voor Nederland is geweest, en gij maakt voorbereidingen om als voorzitter van de Europese Unie geschiedenis te schrijven, die de bekroning zal zijn van onze grote eeuw van arbeid, waarheid en vrijheid.

Maar wat een schandvlek op uw naam – ik zou bijna zeggen op uw bewind – is deze afschuwelijke zaak van Hans en Wies Smedema! Een verkrachting van de rechtsstaat! Een rechtbank Leeuwarden en Hof Arnhem durft, in corrupte opdracht, een zekere verkrachter drs. Jaap J. Duijs uit Drachten samen met de Koninklijk onderscheiden verkrachter en dief Rieks Perdok uit Roden, en daarmee ook een nog onbekende mol en verrader binnen Justitie(Demmink?)(Esterhazy) vrij te spreken, een slag in het gezicht van elke waarheid en iedere gerechtigheid.

Er is niets meer aan te doen, Nederland draagt nu voor altijd deze vuiligheid, de geschiedenis zal schrijven dat het onder uw presidentschap was dat een dergelijk maatschappelijk misdrijf bedreven kon worden. Historisch Nederlands erfgoed, net als Dreyfus, Anne Frank, Multatuli, Fred Spijkers en Willem Oltmans.

Zij hebben het gewaagd, dan zal ik het ook wagen. De waarheid zal ik spreken, volledig en totaal, want dat heb ik beloofd te doen als de rechtbank waarbij de zaak aanhangig is gemaakt, het niet doet. Het is mijn plicht te spreken, ik wil niet medeplichtig zijn. Mijn nachten zouden verstoord worden door de geest van mijn onschuldige vrouw Wiesje die daarginds In Nederland moet boeten, onder de vreselijkste martelingen, voor een misdaad die zij noch ikzelf, bedreven heeft.

En ik roep tot u, mijnheer de President, deze waarheid, met al mijn opstandige kracht van een eerlijk man. Voor uw eer ben ik ervan overtuigd dat u er wellicht eerst niet van heeft geweten. En aan wie zal ik het nietswaardige gepeupel, de ware schuldigen aan de kaak stellen, als het niet aan u is, de eerste magistraat van het land?

Eerst de waarheid over het proces en de veroordeling van Hans Smedema(Dreyfus)

Een verderfelijk man heeft alles geleid, heeft alles gedaan, het is mijn jaloerse criminele broer en Godfather familie mr. Johan Smedema uit Gennep, later samen met de met de bijbel zwaaiende zwager Tjitte de Jong die politicus Lubbers erbij betrok. Een zij allen op hun beurt weer heimelijk gemanipuleerd door de mol en verrader binnen justitie die weer een criminele vriend en mede verkrachter was van de jaloerse minderwaardige Jan van Beek uit Utrecht die mijn vrouw tot zijn seks slavin maakte met zware drugs en martelingen, omdat ze hem weigerde en mij wel haar onschuldige liefde gaf. Zij alleen zijn de hele zaak Hans Smedema(Dreyfus), die pas bekend zal zijn als een eerlijk parlementair onderzoek zijn/hun handelingen en verantwoordelijkheden duidelijk heeft aangetoond.

De zaak verschijnt als een groot warhoofd, zeer gecompliceerd, vol met romaneske intriges, bestaande uit geheime vervolgverhalen, afgeperste documenten in 1975 na drogeren door de corrupte psycholoog Onno van de Hart in Zwolle. Geheime brieven en geheime rechtszaken, afspraken op eenzame plaatsen zoals in 1975 in Motel Bunnik waar ik werd gedrogeerd en bijna vermoord als niet een wel integere vrouw de lokale politie had gewaarschuwd. Of in 1980 waarbij mijn weerloze buurman Cees van ‘t Hoog uit ‘t Harde naar Dronten werd gelokt, gedrogeerd en vermoord om uitkomen van deze Koninklijke doofpot te voorkomen. Of op 20 mei 2010  Restaurant La Rambla in La Nucia Spanje, waar ik gelukkig nog net op tijd door de vrouw van de Belgische eigenaren werd gewaarschuwd, en later diezelfde avond toch gedrogeerd en gemarteld door dezelfde inmiddels door het vele geld(judaspenningen) prof. dr. Onno van der Hart. Maar gelukkig ook de hele aardige meisjes in Nachtclub Pretty Woman in Benidorm, geheimzinnige vrouwen die ’s nachts verpletterende bewijzen over het drogeren en martelen aan de Spaanse lokale politie gaven. Politie die echter in opdracht van de corrupte Nederlandse (Mol)Justitie NIET mochten optreden om de martelingen en conditionering van mij te voorkomen! Alles op corrupt bevel Minister President Jan Peter Balkenende en Minister Justitie en Binnenlandse zaken, Hirsch Balin. Beide intussen vroom zwaaiende met hun bijbel. 

Hij Onno van der Hart is degene die op het idee kwam om in 1975 het cruciale borderel(medische document) aan een gedrogeerde Hans Smedema (Dreyfus) te dicteren; nodig om ministers en het Koninklijk huis te bedriegen. Hij is ook degene die ervan droomde hem te bestuderen (martelen en conditioneren op 20 mei 2010) in een kamer in Nachtclub Pretty Woman in Benidorm die volledig bekleed is met spiegels; hij is degene die fotograaf Fernando ons toont, gewapend met een dievenlantaarn(medische instrumenten), die zich toegang wil verschaffen tot bij de slapende(gedrogeerde bewusteloze) verdachte Hans Smedema, om op zijn gezicht een ruwe straal licht te werpen en hem aldus als misdadiger(gek) te ontmaskeren, terwijl als hij wakker wordt hij door de zware drugs van niets meer weet, maar opzettelijk ernstige hersenbeschadigingen heeft opgelopen. Samen met zware conditionering om te voorkomen dat hun criminele samenzwering zou uitkomen. 

Ik kan alleen zeggen dat men moet zoeken en de waarheid vinden. Ik zeg eenvoudig dat de Minister van Justitie, belast met deze Koninklijke doofpot naar de zaak Hans Smedema(Dreyfus), als gerechtelijk officier, met zijn verantwoordelijkheden de eerste schuldige is van de afschuwelijke rechtsdwaling waarvan wij getuige zijn.

Het bordereau (dossier) bevond zich reeds enige tijd in handen van Minister Justitie Donner, later Hirsch Balin, die samen met uw voorganger Minister President JanPeter Balkenende op 20 mei 2010 mij liet martelen.

Ook de directeur van de geheime dienst, bleek betrokken volgens wel een eerlijk onderzoek bij de CTIVD door de als enige(!) wel integere rechter mevr. mr. I.P. Michels van Kessenich-Hoogendam. Maar haar integere advies aan de Ministerraad om te stoppen met deze gruwelijke doofpot werd door MP JanPeter Balkenende en de rest van de ministerraad in 2008 laf en corrupt geweigerd.

Er zijn ‘lekken’ geweest, documenten zijn verdwenen, in 1983 verdween o.a. plotseling na drie dagen(!) een dossier over Hans Smedema en zijn vrouw uit de Nederlandse inlichtingen files bij het 97th General Army Hospital in Frankfurt en liet men daardoor mijn Amerikaanse vriend Al Rust onschuldig ontslaan doordat Justitie corrupt ontkende dat er ooit een dossier was geweest! Maar tien jaar later zag hij kans om met een kopie van dat dossier, wat volgens Nederland Justitie dus NIET bestond, in hoger beroep zijn zaak te winnen en betaalde Nederland hem heimelijk(!) en achterbaks 1 miljoen uit. Het Nederlandse volk mocht immers pertinent van niets weten. Omerta!

Zoals er thans nog meer verdwijnen, maar de verrader en mol binnen Justitie met een speciale geheime afdeling, beschermd door een speciaal achterbaks geheim gehouden Koninklijk decreet, met medeweten van de Ministerraad en alle fractieleiders in de Tweede kamer, en degene die alle dossiers bij politie en op andere plaatsen laat verdwijnen, kan alleen een zeer hoge staffunctionaris(DG) zijn.

Twee duidelijke fouten die tonen op welk een oppervlakkige wijze men het bordereau (dossier) had bestudeerd, want een logisch onderzoek toont aan dat het slechts een Justitie staffunctionaris had kunnen zijn. Men voerde dus geen intern onderzoek uit, men bestudeerde geen geschriften, men deed het laf voorkomen alsof het een slechts een familiekwestie (Balkenende – persoonlijke situatie) betrof, men wilde helemaal niet een verrader betrappen in het ministerie zelf om hem te kunnen verwijderen. Dan kwamen immers ook hun eigen criminele acties uit, en kon het toch al onschendbare Koninklijk huis negatief in de publiciteit komen. Dus werd de staatsveiligheid erbij gehaald als drogreden om door te gaan met de doofpot in de hoop dat Hans Smedema wel mentaal kapot zou zijn inmiddels.

En, zonder dat ik hier een geschiedenis wil vertellen die slechts gedeeltelijk bekend is, psychiaters verklaren op grond van de doofpot van 2000 tot 2008 opzettelijk(!) de volkomen onschuldige Hans Smedema paranoïde, psychotische of delusional. Hoewel ze op de hoogte zijn van het tegendeel en de medische doofpot die vanuit Justitie met speciale Koninklijke legale opdracht door de verrader en verkrachter wordt uitgevoerd. Ze worden zwaar geïntimideerd om Hans Smedema en zijn weerloze argeloze ernstig zieke vrouw mentaal en financieel volledig kapot te maken. Dan kon de samenzwering niet uitkomen.

Naast de corrupte omgekochte(miljoen) Onno van der Hart, was daarbij een tweede expertise noodzakelijk, die werd gevonden in de corrupte omgekochte(miljoen) huidige psychiater prof. dr. R.J. (Robert) van den Bosch UMCG. Die in 2003 ziet kans om ondanks een positief rapport dat Hans niets mankeert, Hans toch delusional  te (laten)verklaren en zelfs als lid Medische Tuchtcollege in 2007, Hans opzettelijk in de val te lokken en hem als gek voor te doen, om zo alle aangeklaagde zes psychiaters voor veroordelingen te behoeden. Immers het was in opdracht van Justitie zelf dat Hans Smedema als gek moest worden neergezet! Er mocht dus geen veroordeling van de psychiaters komen.

De corrupte politierechter mr. Jeroen van Bruggen komt op het toneel, waarna de eerste veroordeling van Hans Smedema(Dreyfus) volgt.  Hans Smedema is plotseling zogenaamd gek, en dat wordt gebruikt om GEEN enkele verdediging toe te staan en dat zonder(!) aanwezigheid van een advocaat. Advocaten mogen Hans Smedema op grond Koninklijk bevel en dus staatsveiligheid NIET bijstaan en politie mag GEEN aangifte opnemen of proces verbaal opmaken! 

Vanaf dat moment is Hans Smedema de uitvinder van een waan, de zaak wordt zijn waan. Zijn schriftelijke verklaringen en dagboek, wordt zelfs door zijn bedrogen, weerloze jarenlang misbruikte, met drie kinderen van drie verkrachters, en tegen hem opgezette vrouw, door haar het ‘dagboek van een gek’ genoemd. Een marteling voor een echtpaar dan van elkaar houdt en wat gewoon samen oud had willen worden, maar gedwongen door het bedrog in twee totaal verschillende werkelijkheden moeten leven.

Hans Smedema maakt zich sterk om de verrader te ontmaskeren en hem tot een volledige bekentenis te brengen. Er is wel een minister van Justitie, Donner en Hirsch Balin, waarvan de intelligentie minderwaardig lijkt, er is een commissie Stiekem CIVD, met alle fractieleiders, die zich lijken te hebben overgegeven aan een geestelijke hartstocht, en er is een Koninklijk huis, waarvan het geweten zich gemakkelijk aan de situatie kan aanpassen.

Maar in wezen is er allereerst alleen de jaloerse corrupte broer mr. Johan Smedema uit Gennep, die ze allen leidt, die ze hypnotiseert, want ook hij houdt zich met spiritisme en occultisme bezig en roept geesten op. Men zal nooit willen geloven aan welke behandelingen hij de ongelukkige Hans Smedema (Dreyfus) heeft onderworpen, welke valstrikken hij voor hem gelegd heeft, dwaze onderzoeken, monsterlijke voorstellingen, alles één martelende waanzin.

Ha! Die eerste affaire, rechercheurs Bolier en Bart van Someren, dat was een nachtmerrie voor degene die de ware details weet! Bart van Someren arresteert in 2013 Smedema en brengt hem op de hoogte. Hij rent naar mevrouw Smedema (Dreyfus), bedreigt haar, zegt dat haar man verloren is als ze praat.

Intussen rukt de ongelukkige zich de haren uit het hoofd en schreeuwt hij uit dat hij onschuldig is. En het vooronderzoek wordt gedaan als in een kroniek uit de vijftiende eeuw, middenin het mysterie, met een complicatie van wilde uitwegen, alles gebaseerd op een enkele infantiele aanklacht, dat stomme bordereau, dat niet enkel vulgair verraad was, maar ook een hoogst onbeschaamde oplichterij, want de beroemde uitgeleverde geheimen bleken bijna allemaal zonder waarde te zijn. Let wel, hier bevindt zich een ei, vanwaaruit later de ware misdaad zal uitbreken, de gruwelijke ontkenning van gerechtigheid waar Nederland aan lijdt.

Ik zou met tastbare bewijzen willen komen hoe zeer deze rechtsdwaling mogelijk had kunnen zijn, hoe ze ontstaan is uit de kuiperijen van mr. Johan Smedema, hoe de Ministers van Justitie Donner, Hirsch Balin en Ivo Opstelten, en Minister President Jan Peter Balkenende dit hebben kunnen toestaan, waarbij ze langzamerhand ook verantwoordelijk werden voor deze wandaad, waardoor ze meenden, naderhand, inbreuk te moeten maken op de gezonde waarheid, een waarheid die zelfs buiten discussie staat. Aanvankelijk bestond hun inbreng alleen uit onachtzaamheid en onverstand. Tout au plus, les sent-on céder aux passions religieuses du milieu et aux préjugés de l’esprit de corps. Ze hebben de dwaasheid toegelaten.

En hier staat Smedema (Dreyfus) voor het Hof Arnhem. De zaak wordt met streng gesloten deuren behandeld. Hans Smedema zou zogenaamd waanzinnig zijn. Het volk is geslagen met verbijstering, er worden vreselijke dingen gefluisterd over de waanzinnige Smedema, een monsterlijk verraad dat de Geschiedenis verachtelijk maakt, en natuurlijk berust het volk daarin. Geen bestraffing is streng genoeg, het volk juicht een openbare ontering toe, het zou willen dat de schuldige te schande wordt gemaakt en wordt verteerd door zelfverwijt. Zijn ze dus waar, die onuitsprekelijke dingen, die gevaarlijke dingen, die in staat zijn Nederland in brand te zetten, die men beter zorgvuldig achter die gesloten deuren had kunnen begraven?

Nee! Er waren achteraf bezien alleen onwaarschijnlijke en onzinnige verbeeldingen van rechercheur Bolier en Bart van Someren. Dit alles is niet alleen gedaan om het meest bizarre van de onwaarschijnlijke verhalen te verbergen. En het is voldoende, ter geruststelling, om alleen maar aandachtig de aanklacht te bestuderen die voor de rechter gelezen werd.

Ha! De nietigheid van die aanklacht! Dat een man op die aanklacht veroordeeld kon worden, is een wonder van onrechtvaardigheid. Ik daag rechtschapen lieden uit om de aanklacht te lezen zonder dat hun hart opspringt van verontwaardiging en schreeuwt om in verzet te komen, denkend aan de mateloze boetedoening, daar, op het Duivelseiland.

Smedema (Dreyfus) kent diverse talen, misdrijf; men heeft bij hem geen enkel compromitterend papier gevonden, misdrijf; hij gaat vaak naar Spanje, misdrijf; hij werkt hard, zorgt ervoor op de hoogte te zijn, misdrijf; hij wordt niet in verlegenheid gebracht, misdrijf; hij wordt in verlegenheid gebracht, misdrijf. En de naïviteit van de stukken, de strenge uitspraken om niets! Er was sprake van veertien punten van beschuldiging: wij vinden er per slot van rekening maar een, die van het bordereau, en we stellen vast dat zelfs de experts(waarnemend hoofd officier justitie en psychiaters) het niet eens waren, dat drie van hen, mr. Ruud Rosingh en de psychiaters Ellert Nijenhuis en Luttikhuizen, op militaire wijze aan de kant werden gezet, omdat die het zich veroorloofden niet in de gewenste richting te concluderen. Er was ook sprake van vijf daders die gekomen waren om Smedema (Dreyfus) te verpletteren met hun getuigenissen.

De verhoren, maar het staat vast dat ze bezwarend waren; en er moet verder nog worden opgemerkt dat ze allen behoren tot de verkrachters en daders. Het is een intern proces, men is daar onder elkaar, en men zal zich herinneren: de staf heeft het proces gewild, heeft het beoordeeld, en de staf heeft het onlangs nog voor de tweede keer beoordeeld.

We hebben dus alleen nog het bordereau waarover de experts het niet eens zijn. Men vertelt dat de rechters in de raadskamer natuurlijk tot vrijspraak zouden komen. En vanaf dat moment, omdat men begrijpt dat men daar beslist niet omheen kan, wil men de veroordeling rechtvaardigen door te verklaren dat er een geheim stuk bestaat, zeer bezwarend, een stuk dat men niet kan tonen, maar dat alles legitimeert, waarin wij zullen moeten berusten, de goede, onzichtbare en onkenbare god. Ik ontken het bestaan ervan, ik ontken het met al mijn vermogen! Een belachelijk stuk, ja, misschien het stuk waarin sprake is van kleine vrouwtjes, of waarin gesproken wordt over een zekere D.(drs. Jaap J. Duijs) die iets te veeleisend wordt, ongetwijfeld een of andere echtgenoot die vindt dat men zijn vrouw te weinig betaalt. Maar een belangrijk stuk voor de nationale defensie, dat men niet kan tonen omdat dan morgen een oorlog zou uitbreken, nee, nee! Het is een leugen, en het is des te ondraaglijker en cynischer dat men ongestraft kan liegen zonder dat men daar het bewijs van kan leveren.

Ze laten de Nederlanders te hoop lopen, ze verbergen zich achter hun wettelijke gevoelens, ze sluiten de mond terwijl ze de harten verstoren en de geesten bederven. Ik kan me geen grotere burgerlijke misdaad voorstellen.

Ziedaar, mijnheer de president, de feiten die uitleggen hoe een rechtsdwaling mogelijk was; met de justitiële bewijzen, de financiële situatie van Smedema (Dreyfus), het ontbreken van motieven, zijn voortdurende schreeuw van onschuld, waarmee hij zich presenteerde als een slachtoffer van de opmerkelijke verbeelding van mr. Johan Smedema, het geestelijke milieu waarin hij zich bevond, van de jacht op de “vuile Joden” die onze tijd onteert.

De verrader en mol binnen Justitie

Dan komen we bij de zaak van de verrader binnen justitie (Esterhazy). Er zijn  jaren voorbijgegaan, velen hebben een ernstig geplaagd geweten, maken zich ongerust, zoeken, weten zich uiteindelijk te overtuigen van de onschuld van Smedema (Dreyfus).

Ik zal niet alle twijfels opschrijven, om daarna het bewijs van de schuld van mr. Johan Smedema en de verrader binnen justitie te kunnen leveren. Maar terwijl Hans Smedema aan zijn kant onderzoek doet, gebeuren er ernstige dingen in de staf zelf. Minister President Jan Peter Balkenende is afgetreden en drs. Mark Rutte is hem opgevolgd als President van de Ministerraad. Onder die titel, in de uitoefening van die functie, heeft laatstgenoemde op een dag een telegram in handen, afkomstig van een vertegenwoordiger van een vreemde mogendheid. Het is duidelijk zijn plicht een onderzoek te beginnen. Het staat vast dat hij nooit iets gedaan heeft zonder consultatie van zijn ministers en het Koninklijk huis.

Hij legt zijn probleem voor aan zijn directe collega ministers, Minister Ivo Opstelten, daarna Minister Plasterk, daarna fractieleiders via de commissie stiekem. Maar de opschudding was groot, want de veroordeling van de verrader binnen justitie (Esterhazy) zou onvermijdelijk leiden tot een herziening van het proces van Smedema (Dreyfus); en dat wilde de Ministerraad tot elke prijs voorkomen. De doofpot moest in stand blijven en het Nederlandse volk moest onwetend blijven.

Men moet daar een ogenblik in de benauwdheid hebben gezeten. Denk eraan dat fractieleider Geert Wilders nergens in ingewijd was, hij kwam geheel onbevangen en kon naar eer en geweten handelen. Hij durfde dat niet, ongetwijfeld uit vrees voor de publieke opinie, maar zeker ook uit angst de hele commissie stiekem CIVD uit te leveren, inclusief Ministers Justitie, en Ministers Biza, om nog maar te zwijgen van de ondergeschikten.

Geweten

Daarna was er voor MP Balkenende/Mark Rutte een ogenblik van strijd tussen zijn geweten en van wat hij als het publiekelijke belang beschouwde. Toen dat ogenblik voorbij was, was het al te laat. Hij was al verwikkeld in de zaak. En spoedig waren zijn verantwoordelijkheden alleen maar gegroeid, hij heeft de misdaad van de andere overgenomen, hij is net zo schuldig als de anderen, hij is zelfs nog schuldiger, want hij was in staat geweest om recht te doen gelden, en hij deed niets. Probeer dat eens te begrijpen! Het is al  tientallen jaren dat Ministers Justitie, Ministers Biza weten dat Smedema (Dreyfus) onschuldig is, en ze hebben dat vreselijke feit voor zich gehouden. En die lieden liggen te slapen, en ze hebben vrouwen en kinderen die ze liefhebben!

Geert Wilders heeft zich als eerlijk man van zijn plicht gekweten. Hij drong aan bij zijn superieuren, in naam van de gerechtigheid. Hij smeekte ze zelfs, hij zei hen in welke mate hun oponthoud ontactisch was, want er werden steeds meer donkere wolken opgestapeld tot een zware storm die zou losbarsten als de waarheid bekend werd. In dezelfde trant sprak Hans Smedema, die hem uit patriottisme smeekte de zaak ter hand te nemen, voordat het erger werd en uiteindelijk een openbare ramp zou worden. Nee! Het misdrijf was begaan, de Kroon kan zijn misdrijf niet meer bekennen. 

Den Haag

In Den Haag ging de waarheid verder, onweerstaanbaar, en we weten nog niet hoe daar de verwachte storm losbarstte. Hans Smedema gaf de mol (Esterhazy) als de ware verrader van het bordereau, op het moment dat Geert Wilders op het punt stond bij de minister van justitie een verzoek in te dienen om het proces te herzien. En nu komt de mol en verrader (Esterhazy) op het toneel. De getuigenissen maakten hem eerst radeloos, klaar om zelfmoord te plegen of te vluchten. Dan toont hij ineens zijn moed en verbaast hij Den Haag met zijn heftige houding. Hij had hulp gekregen, hij had een anonieme brief ontvangen die hem waarschuwden voor de kuiperijen van zijn vijanden, een geheimzinnige dame had zelfs ’s nachts de moeite genomen om hem een stuk te geven dat gestolen was van de generale staf, dat hem moest redden.

En ik moet daarbij wel denken aan mr. Johan Smedema, ik herken de uitwegen van zijn vruchtbare verbeeldingskracht. Zijn meesterwerk, de schuld van Hans Smedema (Dreyfus), liep gevaar, en hij wilde natuurlijk zijn meesterwerk verdedigen. De heropening van het proces, dat was zo’n buitensporige en tragische ineenstorting van zijn stuiverromans, waarvan de vreselijke ontknoping zou plaatsvinden op het Duivelseiland! Dat was iets wat hij zich niet kon permitteren. Vanaf dat moment is de tweestrijd tussen Hans Smedema en Johan Smedema, de een met open vizier, de ander gemaskerd. We zullen die twee spoedig terugvinden in een civiele rechtszaak. Eigenlijk is het altijd de generale staf die zich verdedigt, die zijn misdaad nooit zal bekennen, waarvan de afschuw met het uur stijgt.

Men heeft zich met verbijstering afgevraagd wie de beschermers waren van de mol en verrader binnen justitie (Esterhazy). Allereerst, op de achtergrond, mr. Johan Smedema die alles bedacht en alles geleid heeft. Zijn hand gaat op ongerijmde wijze te werk. Verder de Ministers van Justitie, de Ministers van Biza en de Ministers Presidenten zelf, die wel verplicht waren de verrader vrij te spreken, want ze konden niet toestaan dat Smedema (Dreyfus) als onschuldig werd beschouwd zonder dat de ministers zouden bezwijken onder de minachting van het publiek. En het fraaie gevolg van deze wonderlijke situatie is dat de rechtschapen man daarbinnen, Hans Smedema, die alleen maar zijn plicht heeft gedaan, het slachtoffer wordt, hij wordt vernederd en bestraft.

O gerechtigheid, welk een afschuwelijke wanhoop beklemt het hart! Men gaat zo ver te zeggen dat hij de gek is, die het telegram gemaakt heeft om van de verrader (Esterhazy) af te komen. Maar, goede God, waarom? Met welke bedoeling? Geef eens een motief.  Ja, wij nemen deel aan dit schandelijke schouwspel, mannen die verloren zijn door schuld en misdaad waarvan men de onschuld verkondigt, terwijl men zelf rome top zijn eer, als man van het leven zonder blaam! Als de maatschappij er zo aan toe is, valt ze spoedig uit elkaar.

Ziedaar dus, mijnheer de President, de zaak mol en verrader (Esterhazy): een schuldige die zijn best doet om onschuldig te zijn. Reeds sedert maanden kunnen we de zaak van uur tot uur volgen. Ik houd het kort, want dit is slechts, in grote lijnen, een samenvatting van de geschiedenis waarvan de brandende pagina’s op een dag volledig geschreven zullen zijn. En we hebben dus de ministers gezien, vervolgens de officieren van justitie en de rechercheurs, die een schurkachtig onderzoek ondernamen waaruit de bengels vernieuwd te voorschijn kwamen en de rechtschapenen bezoedeld. Daarna heeft men de rechters bijeengeroepen.

Rechters betrokken!

Hoe had men kunnen verwachten dat rechters  de uitspraken van een Koningin voor het gerecht brengt?

Ik spreek zelfs nog niet van de keus die een rechter altijd heeft. Het superieure idee van de discipline, dat die soldaten in het bloed hebben, zou dat niet voldoende zijn om aan te tonen dat ze in staat zij tot rechtvaardigheid? Wie discipline zegt, zegt gehoorzaamheid. De minister van justitie, de grote baas, heeft de absolute autoriteit van de beoordeelde zaak openbaar gemaakt, onder toejuiching van de nationale vertegenwoordiging. Wenst u dan een rechter die het tegendeel uitspreekt? Hiërarchisch gezien is dat niet mogelijk. Minister van Justitie die de rechters beïnvloed met zijn verklaring, en ze hebben geoordeeld alsof ze zich in de strijd moeten begeven, zonder tegenwerpingen te maken.

De bevooroordeelde mening die ze ter plekke hebben uitgesproken is overduidelijk deze: “Smedema (Dreyfus) is door een rechtbank en Hof veroordeeld voor het misdrijf van gek zijn; hij is dus schuldig, en wij, rechters, kunnen hem niet onschuldig verklaren. Of we moeten de schuld van de mol (Esterhazy) erkennen, waarmee we de onschuld van Smedema (Dreyfus) zouden verkondigen.” Niets zal hen daartoe kunnen brengen.

Het was een zeer onrechtvaardig vonnis dat voor altijd op onze rechters zal drukken, dat tot gevolg zal hebben dat ieder toekomstig vonnis verdacht is. De eerste zitting is misschien onbegrijpelijk geweest, de tweede is absoluut crimineel. Zijn excuus, ik herhaal het, is dat de opperste chef gesproken heeft en de beoordeelde zaak onaantastbaar heeft verklaard, heilig en superieur dan de mens, zodat geen ondergeschikte het tegendeel durft te beweren. Er wordt gesproken van de eer van Justitie, men wil dat we justitie liefhebben en respecteren. Ha! zeker, ja, het justitie dat ons bij de eerst dreiging oproept, dat de Nederlandse bodem verdedigt, het is het volk zelf en wij kunnen voor justitie alleen voorliefde en respect gevoelen. Maar het gaat niet over justitie, waarvan wij waardigheid verlangen als wij behoefte hebben aan gerechtigheid. Het gaat om de sabel, de meester die men ons morgen misschien zal geven. En zouden wij devoot het gevest van de sabel kussen? God, nee!

Verraad

Ik heb het op andere wijze aangetoond: de zaak Smedema (Dreyfus) was de zaak van justitie, een onschuldig slachtoffer, aangegeven door zijn kameraden, veroordeeld onder druk van de chefs van de justitie. Nogmaals, hij kan niet onschuldig terugkeren zonder dat de hele Kroon schuldig blijkt te zijn. De commissies hebben de mol (Esterhazy) op alle voorstelbare manieren, met perscampagnes, met kennisgevingen, door invloed aan te wenden, gedekt om Smedema (Dreyfus) ten tweede male te ruïneren.

Ha, met wat voor bezem moet het gouvernement dit huicherlaarsnest aanvegen, zoals Justitie zelf roept? Waar is het, dat krachtige en patriottische ministerie, dat alles durft te herzien om het volledig te vernieuwen? Ik ken wel lieden die, bij een mogelijke beschuldiging, beven van angst, als ze bedenken in wat voor handen justitie  is, in wat voor nest van lage intriges, van kletspraatjes en van verspilling dit heilige toevluchtsoord is veranderd, waar het lot van het vaderland wordt bepaald!

Men ontstelt van schrik op de vreselijke dag waarop de zaak Smedema (Dreyfus) herzien wordt, dat mensenoffer van een ongelukkige, van een “vuile gek“! Ha, alles dat is besproken over krankzinnigheid en dwaasheid, van idiote verbeeldingen, praktijken van de gewone politie, zeden van ondervraging en tirannie, voor het welzijn van een paar hoge officieren die het volk met hun laarzen vertrappen zetten, met op hun lippen alleen een kreet van waarheid en gerechtigheid, onder het leugenachtige en heiligschennende voorwendsel van staatsraison.

Media

Een nog grotere misdaad is het op de boulevardpers te vertrouwen, zich te laten verdedigen door de smeerlappen van internet, zodat daar de smeerlapperij op brutale wijze triomfeert, in de nederlaag van het recht en eenvoudige rechtschapenheid. Het is een misdaad om degenen te hebben beschuldigd van het verwarren van Nederland, die willen dat het land edelmoedig is, aan de leiding van de vrije en rechtvaardige volken, terwijl men zelf een onbeschaamd complot smeedt, voor het aangezicht van de hele wereld. Het is een misdaad om de mening te misleiden, deze mening te gebruiken voor een dodelijk werk dat verdorven is gemaakt tot aan krankzinnigheid. Het is een misdaad de kleinen en nederigen te vergiftigen, de passies van reactie en intolerantie te ergeren, terwijl men zich verbergt achter het walgelijke psychiatriseren, waaraan het grote, liberale Nederland van de mensenrechten zal sterven, als het nog niet genezen is. Het is een misdaad het patriotisme te exploiteren voor werken van afschuw, en het is ten slotte een misdaad van het wapen een moderne god te maken, terwijl de hele menselijke wetenschap aan het werk is voor het volgende werk van waarheid en gerechtigheid.

Waarheid

Deze waarheid, die wij zo hartstochtelijk gewild hebben, met wanhoop zien we dat ze vertrapt is, miskend, verduisterd! Ik twijfel aan de ineenstorting die plaats moet hebben in de ziel van voormalig met de bijbel zwaaiende President Jan Peter Balkenende, en ik geloof wel dat hij uiteindelijk geplaagd zal worden door zelfverwijt, hij die niet met revolutionaire middelen handelde op de dag dat de senaat werd ingeschakeld, die de hele boel losliet en weggooide. Hij was een goede, eerlijke man, een man met een loyaal leven, hij geloofde dat de waarheid van zichzelf voldoende was, vooral als de waarheid overduidelijk aan het heldere daglicht trad. Waarvoor is het goed om alles omver te werpen, want binnenkort zal de zon opkomen. En het was deze onbewogenheid vol vertrouwen waarvoor hij zo wreed is gestraft. Hetzelfde geldt voor Minister Justitie en Biza 20 mei 2010, de met de bijbel zwaaiende corrupte Hirsch Balin, die met gevoelens van hoge waardigheid de brieven van Hans Smedema niet wilde publiceren.

Er zijn twee slachtoffers, Hans en Wies Smedema, twee onschuldigen, twee eenvoudige zielen, die God zijn gang lieten gaan, terwijl de duivel Onno van der Hart het werk deed.  Ik zeg dat dat ene nog grotere misdaad is en dat die misdaad het universele geweten tegen zich in het harnas jaagt. Beslist, die ministers hebben een merkwaardige opvatting van rechtspraak.

Dit is dan de eenvoudige waarheid, mijnheer de President, en ze is weerzinwekkend, ze blijft gedurende uw presidentschap een schandvlek. Ik vermoed wel dat gij in deze zaak geen enkele macht hebt, dat gij gebonden zijt door de Grondwet en door uw omgeving. Gij hebt echter niet minder de plicht van een man, waaraan gij denkt, en die gij uitoefent. Het is trouwens niet zo dat ik wanhoop bij de wereld van triomf. Ik markeer het met een heftige zekerheid: de waarheid komt eraan, en niets zal haar tegenhouden. Vandaag reeds begint de zaak, want vandaag is de tijd rijp: aan de ene kant willen de schuldigen niet dat hun zaak aan het daglicht treedt, aan de andere kant zullen de handhavers van het recht hun leven geven opdat recht wordt gedaan. Sluit men de waarheid onder de grond, dan verzamelt ze zich daar, dan krijgt ze een kracht als van een explosie, en op die dag dat die uitbarst, zal ze alles met zich meenemen. Men zal wel zien of men daarop voorbereid kan zijn, op deze opzienbarende ramp.

Conclusie beschuldigingen

Maar deze brief is lang, mijnheer de President, en het is tijd om tot een conclusie te komen.

1. Ik beschuldig mr. Johan Smedema uit Gennep omdat hij de duivelse maker is van een rechtsdwaling, lichtzinnig, wil ik wel geloven; en omdat hij vervolgens zijn rampzalige product verdedigd heeft, na 28 jaar, met de meest absurde en meest schuldige kuiperijen.
2. Ik beschuldig de met de bijbel zwaaiende zwager Tjitte de Jong omdat hij medeplichtig was, althans door een geesteszwakte, van een van de grootste schanddaden van de eeuw.
3. Ik beschuldig de Koninklijk onderscheiden prof. dr. Onno van der Hart omdat hij in bezit was van de zekere bewijzen van de onschuld van Smedema (Dreyfus) en omdat hij ze verborgen heeft gehouden, waarmee hij zich schuldig maakte aan dit misdrijf tegen mensheid en de gerechtigheid, met een politiek doel en om de medische staf te sparen. Hij gebruikte daarbij de vreselijkste martelwerktuigen voor een miljoen judaspenningen.
4. Ik beschuldig psychiater prof. dr. Robert van den Bosch en mr. T. Duursma voorzitter Medisch Tuchtcollege Groningen omdat ze zich medeplichtig hebben gemaakt aan hetzelfde misdrijf, de een ongetwijfeld wegens een klerikale hartstocht, de ander misschien door de teamgeest die de  medische commissies heilig en onaantastbaar maakt.
5. Ik beschuldig rechercheurs Bolier en Bart van Someren omdat ze een misdadig onderzoek hebben gedaan, en daarmee bedoel ik een onderzoek met de meest monsterachtige partijdigheid. Wij hebben in het verslag van de tweede een onvergankelijk monument van naïeve stoutmoedigheid. Nooit heeft de politie ons beschermd sinds 1972!
6. Ik beschuldig de drie officieren van justitie, Petra Hoekstra, Advocaat Generaal mevr. mr. Pastoor Parket Arnhem, Hoekman omdat ze een leugenachtig en frauduleus rapport schreven, tenzij uit een medisch onderzoek blijkt dat ze leiden aan een oogziekte of beoordelingsonbekwaamheid. Nooit heeft het OM ons beschermd door de daders te vervolgen!
7. Ik beschuldig de vaste commissies van justitie, stiekem en koninkrijkszaken omdat ze naar de pers, en vooral naar ‘De Telegraaf’ (L’Éclair en L’Echo de Paris), een gruwelijk bericht(staatsveiligheid) zonden, om de publieke mening op een dwaalspoor te brengen en hun fout te bedekken. Nooit heeft de pers ook maar één artikel gewijd aan onze totale vernietiging als onschuldig argeloos echtpaar.
8. Ik beschuldig tenslotte de eerste politierechter Jeroen van Bruggen en rechter mr. J.Y.B. Jansen rechtbank Leeuwarden wegens verkrachting van het recht, omdat hij een verdachte veroordeelde op grond van geheim gebleven documenten,
9. en ik beschuldig het tweede Hof Arnhem omdat zij deze onwettigheid heeft bedekt, op bevel, waarmee deze krijgsraad op zijn beurt een misdrijf beging door een schuldige (verkrachter drs. Jaap J. Duijs en Rieks Perdok) willens en wetens vrij te spreken en daarmee Smedema onschuldig te veroordelen tot 3 maanden gevangenisstraf, 3 maanden voorwaardelijk en een boete van 7000 euro, nota bene door het weerloze slachtoffer te betalen aan de verkrachters(!) van zijn vrouw. Afgedwongen en geïnd door justitie CJIB. Terwijl er één de Koninklijk onderscheiden Rieks Perdok uit Roden onder ede ontkent ooit seks met haar te hebben gehad, maar  wel de vader van een kind is, wat gewoon bekend is bij justitie zelf! Gruwelijk en huiveringwekkend.
10. Ik beschuldig ook Minister President Jan Peter Balkenende en Minister van Justitie en Biza Hirsch Balin, van het in 2010 opdracht geven tot martelen en conditioneren van de weerloze en argeloze Hans Smedema door prof. dr. Onno van der Hart in Benidorm, met officieel verzoek tot juridische hulp  aan justitie Spanje, wat daardoor onethisch ook werd meegesleept in deze gruwelijke samenzwering en doofpot.
11. Ik beschuldig ook de met de bijbel zwaaiende Minister President Lubbers, en Min Justitie Frits Korthals Altes VVD, van het in 1987 liegen tegenover de Amerikaanse Justitie en mijn onschuldig gevangen genomen vriend en held Al Rust, door het bestaan van het dossier over mij te verloochenen! Hij crepeerde daardoor volkomen onschuldig 10 jaar! En met hun onethische en corrupte handelwijze ook  nog volkomen onnodig het Amerikaanse volk hiermee in een onethisch dilemma brengend.
12. Ik beschuldig als laatste het rattenechtpaar André Gruters en Joke Laven uit Houten, en Hans Stigter uit Rotterdam met contacten met de mol en verrader binnen justitie die samen met een groep Nederlandse meelopers 300.000 euro en cruciale bewijzen van mij hebben gestolen om mij te ruïneren  met welwillende corrupte toestemming van Justitie Nederland en de oud voorzitter van de Tweede kamer Frans Weisglas! Daarmee ons de laatste genade klap gevend die tot onze mentale en financiële ondergang heeft geleid.

Met deze beschuldigingen ben ik mij bewust van het feit dat ik mij schuldig maak aan overtreding van de artikelen 30 en 31 van de wet op de pers van 29 juli 1881, nu in 2016 artikel 261, lid 1 en 2 waarin misdrijven van smaad strafbaar worden gesteld. Maar ik beroep mij op lid 3 en het grote algemene belang, naast alle straf- en schulduitsluitingsgronden bij o.a. zelfverdediging. Volgens asielrechter Rex J. Ford Miami Immigration Court heb ik ook naar internationaal recht, het volste recht om alles te publiceren en zelfs aannames, als die weer het gevolg zijn van de doofpot zelf. En doelbewust aanvaard ik de gevolgen.

Wat betreft de personen die ik beschuldig, ik ken ze, ik heb de meesten ooit ontmoet, ik heb een enorme wrok tegen ze en een hekel aan ze. Het zijn voor mij slechts nummers, geesten van sociale wandaden. Wat ik hier doe is slechts een revolutionaire manier om het doen van waarheid en gerechtigheid te verhaasten.

Ik heb slechts een hartstocht, die van het licht, in naam van de menselijkheid die zo heeft geleden en die recht heeft op geluk. Mijn brandende protest is slechts een kreet van mijn ziel. Ik verlang ernaar dat men dat men het wage om mij te citeren aan het Hof van Assisen en dat het ware onderzoek publiekelijk plaats moge vinden! Ik wacht op excuses, eerherstel en het doen van recht, en het vergoeden van onze schade die rond de tien miljoen zal bedragen, en voor de andere betrokkenen veel hoger.

Aanvaard, mijnheer de President, de verzekering van mijn diepe respectloze oprechte minachting voor alle betrokkenen bij deze grootste samenzwering uit de Nederlandse geschiedenis, zo niet Europa, of zelfs wereldwijd.

ing. Hans Smedema, 13 januari 2016, verstoteling in El Albir, Spanje

(Émile Zola, 13 januari 1898)

Smedema Affaire bovenaan bij Google!