Last Updated 08/12/2007 published 08/12/2007 by Hans Smedema
Nadat ik het dus nog zeven heilige jaren heb kunnen tegenhouden, lukt het nu echt niet meer om mijn vrouw rustig te houden. Op zich al knap van haar om het zo lang vol te houden. Immers volgens haar brein en alle boosaardige betrokkenen, ben ik juist degene die gek is, en zijn de andere bedriegers dus juist lieve aardige mensen.
Dat kweekt op den duur een onhoudbare situatie. Je wordt vanzelf uit elkaar gedreven. Met alles wat ik doe probeert zij het juist tegen te houden. Het zou me niet verbazen, dat mijn vrouw natuurlijk al met mensen belt, voordat ik er mee gesproken heb. Ze ziet immers elke afspraak direct met telefoonnummer in mijn agenda. En als ik dan argeloos daar kom, heeft de gesprekspartner al een houding van ‘O, hier zit een gek voor me’. Dan heeft verder praten geen zin meer. En advocaten weigeren vermoedelijk op dezelfde grond mij hulp. Laf, want je moet eerst iets onderzoeken, en mij in de gelegenheid stellen om me te kunnen verdedigen. Zou ze dus bellen, hoort men mij dat mee te delen. Maar ik denk dat ze daar te hufterig voor zijn. Duidelijk gebrek aan normen en waarden.
En ze wordt woedend als ik juist de bedriegers onder druk zet. Hoewel ze toegeeft, dat als ik wel gelijk zou hebben, wat ik doe, haar toestemming zou hebben. Sterker nog ze zou meedoen zelfs. ‘Op de barricaden dan’, volgens haar.
Maar ze wil niet dat ik geld uitgeef aan wat volgens haar wanen zijn. Maar ik moet juist nu eindelijk mijn verhaal uitgeven. Het enige bewijs dat ik heb. Tot op heden is nog niemand zelfs maar geïnteresseerd geweest in dit verhaal. Dus is het ook onmogelijk uit te leggen aan derden. Een degelijk onderzoeksrapport is dus noodzaak. Dat kost dus wat geld om dat goed te doen, maar kan ook wat geld opbrengen. Nu ik een erfenis kreeg van mijn ouders van 23.000 euro, heb ik dus gemeend om daarvan een 10.000 euro te besteden aan het beschikbaar stellen van mijn onderzoek en verhaal aan de maatschappij. Zelf ontving mijn vrouw een grotere erfenis en hield die buiten onze boedel. Geen bezwaar van mijn kant overigens. Als je van iemand houdt, dan gun je die immers vrijwel alles.
Nu vindt ze op grond dus van leugens van al haar zogenaamde vrienden en familie, dat ze buiten gemeenschap van goederen met mij wil. Dus verdeling van onze bezittingen. Geen bezwaar van mijn kant natuurlijk. Als inderdaad immers er rechtszaken komen, dan kan maar beter haar geld vrij blijven. Dus vrijdag bij de Notaris GeertJan de Jong geweest van Trip in Drachten. U weet nog wel, dezelfde Trip waar mijn eigen advocaat Justus Werle partner is, die mij in deze zaak NIET wil bijstaan. Wel in andere zaken overigens gaf hij ooit aan. Heel Trip hoefde ik niet te vragen, zo gaf hij destijds aan, die zullen je afwijzen. Waarom? Mij onbekend.
Ik heb GeertJan de Jong zwart op wit nog kort aangegeven wat onze situatie ongeveer is. Ook dat alles een dwaling is van de overheid, zodat het later niet ontkend kan worden. Ook dat alles het gevolg is van de laffe cultuur binnen de advocatuur. De naam van Justus Werle nog even genoemd, toen hij me vroeg waarom advocaten mij niet wilden bijstaan. Dus ook dat de belastingdienst hufterig bezig is. Die willen zelfs nu belasting heffen, over een fictieve aanvulling op mijn arbeidsongeschiktheidsuitkering. Dus over inkomen, wat de vennootschap NIET kon betalen, wordt nu achteraf toch inkomstenbelasting geheven. Omdat volgens de belastingdienst het wel had moeten worden uitgekeerd! Grappig niet? Dus het kan zo maar zijn, dat als de belastingdienst vindt dat u salaris toekwam, maar niet gekregen hebt, dat u toch belasting moet betalen over inkomen dat u NOOIT gezien of gekregen heeft. Is Nederland niet een schitterend achterlijk land? Nederland-Hufterland bij uitstek.
Maar goed, dus zal de financiële scheiding al snel volgen, dagen, en daarna de echte scheiding die wat meer tijd kost. Ik hoop dat ik nu nog wat geld overhoud om mijn boeken/onderzoek te kunnen uitgeven. Veel heb ik niet nodig en zou dolgraag emigreren.
Ook grappig is, dat notaris GeertJan de Jong dus op grond van uitspraken van mijn vrouw, dus van een verwarde vrouw met een dubbele persoonlijkheid, wil dat een arts vaststelt, dat ik (!) niet gek ben en dus handelingsbevoegd. Met een psychiater praat ik nooit weer natuurlijk. Dat zijn hufters en erger. Zo nemen aan dat het niet waar is en DUS (!) ben je gek. Zo simplistisch en ‘achterlijk onnozel’ dat je broek ervan afzakt. Maar als het gewoon een arts is die kort vaststelt, dat ik handelingsbekwaam ben. Dan heb ik geen bezwaar. Hoewel ik vast zonder een cent over zal blijven, dat is vrijwel vanzelfsprekend natuurlijk. Toch is het gevaarlijk, want deze arts kan zonder enig degelijk onderzoek, of bewijs, gewoon mij als niet handelingsbevoegd verklaren vermoed ik. En welke waarborgen zijn daarvoor? Advocaat of zo? Zal wel niet dus. Kan ik vervolgens nog wel snel emigreren? Ik zal het gesprek op de band opnemen, en op video en hier op de website zichtbaar maken voor iedereen! Leuk voor een ieder hoe iemand de vernieling in geholpen wordt door zogenaamd deskundige leken. Nederland-Hufterland bij uitstek. Maar ik loop iets vooruit natuurlijk. Maar elders had ik al diverse artsen aangegeven, die liegen. Dus binnen Drachten is er bij de medici wel een zeer groot belang om mij als gek te laten opsluiten. Onafhankelijkheid bij het onderzoek? Volgens mij uitsluitend nog in het buitenland! Maar als ik weiger kan mijn vrouw niet alles op haar naam krijgen, dus toch maar een risico nemen, dan.
En zo komt langzaam ook 2007 al weer tot een einde, en sleept dit drama zich langzaam en voor ons als een hel, voort. Nederland-Hufterland in optima forma.
Vergeet nog te noemen, dat ik met een journalist sprak, zou volgens mij om heel wat anders gaan, maar goed. Hij gelooft het niet, want zegt hij, een krant wordt nooit achteraf gewijzigd! Slim hé. Zo iemand weet beter dan de geheime dienst dat iets onmogelijk is. Getuigen vragen, wat ik hem voorstelde, nee, daar kon hij niet aan beginnen! Hij stelde voor dat ik een 20 exemplaren aan journalisten zond. Maar na alles wat ik al aan pers en journalisten heb gezonden, ben ik daartoe al niet meer bereid. Ik overweeg zelfs om Nederlanders verder uit te sluiten van interviews en zo straks. Waarom zou ik daar eigenlijk nog tijd aan vuil maken? Of is dat de emotie van het moment?
Meer later…
Hans Smedema Copyright 2007 Hans Smedema Drachten.
