Last Updated 12/02/2025 published 07/01/2025 by Hans Smedema

De zaak Hans Smedema: een verhaal over verraad, samenzwering en de strijd voor rechtvaardigheid

“Dit is het verhaal van Hans Smedema, een Nederlander die beweert dat hij het slachtoffer is geworden van een decennialange samenzwering die georkestreerd is door de Nederlandse overheid. Smedema beweert dat deze samenzwering hooggeplaatste functionarissen, waaronder de koninklijke familie, betreft en heeft geleid tot valse beschuldigingen, oneerlijke processen, gedwongen medische interventies en het dwarsbomen van zijn pogingen om asiel aan te vragen in de Verenigde Staten. Deze website is gewijd aan het onthullen van de waarheid achter de Hans Smedema-affaire en het zoeken naar gerechtigheid voor Hans.”

Voor de meer gedetailleerde oude startpagina zie:

De “Dutch Watergate”: de strijd van één man tegen een corrupt systeem

Most recent article – meest recente artikel:

Audio Video 15 minuten Samenvatting!

Smedema’s leven: ontspoord door een vermeende samenzwering

Hans Smedema beweert dat zijn leven diepgaand en negatief is beïnvloed door een vermeende samenzwering waarbij de Nederlandse regering en de koninklijke familie betrokken zijn. Zijn verhaal schetst een beeld van een man die van zijn rechten is beroofd, is verraden door degenen die hij vertrouwde en gedwongen is om in ballingschap te leven terwijl hij onvermoeibaar op zoek is naar gerechtigheid. De verstrekte bronnen, voornamelijk fragmenten uit zijn persoonlijke blog, beschrijven Smedema’s perspectief op deze vermeende samenzwering en de impact ervan op zijn leven.

Het ontstaan ​​van de samenzwering en de vermeende staatloosheid van Smedema:

De vermeende samenzwering, aldus Smedema, ontstond in 1972 om een ​​hoge ambtenaar binnen het ministerie van Justitie te beschermen, die hij een “verkrachter-verrader” noemt, later geïdentificeerd als Joris Demmink. Smedema beschuldigt Demmink van seksueel misbruik van zijn toenmalige vriendin, later zijn vrouw, en het orkestreren van een doofpotaffaire met medeplichtigheid van de Nederlandse regering, inclusief de koninklijke familie. Smedema gelooft dat deze samenzwering, door een geheim decreet uitgevaardigd door koningin Juliana rond 1975, hem effectief “De Facto Stateless” maakte, hem ontnam van zijn burger- en mensenrechten en hem onder controle van de overheid plaatste zonder zijn medeweten of toestemming.

De impact van de vermeende samenzwering:

Verlies van vertrouwen en verraad:

• Smedema beschrijft hoe hij zich diep verraden voelde door zijn familie, waarvan hij beweert dat sommigen betrokken waren bij de samenzwering en actief tegen hem werkten. Hij beweert dat zijn broer, Johan Smedema, samenspande met Demmink om de misdaden te verdoezelen en gebeurtenissen te manipuleren ten nadele van Smedema. Zijn gevoel van verraad strekt zich uit tot de Nederlandse regering en de koninklijke familie, waarvan hij vindt dat ze tekortgeschoten zijn in hun plicht om hem te beschermen en actief hebben geprobeerd hem het zwijgen op te leggen. Dit doordringende gevoel van verraad heeft hem het gevoel gegeven dat hij geïsoleerd en alleen is in zijn strijd voor rechtvaardigheid.

Financiële ondergang:

• Smedema beweert dat de vermeende samenzwering hem aanzienlijke financiële schade heeft toegebracht, waaronder verlies van inkomsten, juridische kosten en kosten die hij heeft gemaakt door gedwongen ballingschap in Spanje. Hij stelt dat de vermeende inmenging van personen zoals Drs. Jaap J. Duijs, die hij ervan beschuldigt een agent van de Nederlandse overheid te zijn, zijn pogingen om werk te vinden en zijn leven weer op te bouwen, heeft gesaboteerd. Hij vertelt ook dat hem een ​​afkoopsom van 5 miljoen euro is aangeboden in ruil voor zijn stilzwijgen, wat hij weigerde, wat de vermeende financiële manipulatie waarmee hij te maken kreeg, verder benadrukt.

Lichamelijk en psychisch trauma:

• Smedema vertelt over een schrijnende ervaring van vermeend fysiek en psychologisch misbruik. Hij beweert dat hij het slachtoffer is geworden van vijf moordpogingen, die hij direct koppelt aan zijn pogingen om de waarheid over de vermeende samenzwering bloot te leggen. Hij beweert ook dat hij is gedrogeerd met antipsychotische medicatie, gedwongen ‘hersenspoelsessies’ heeft ondergaan en constant gaslighting heeft ondergaan, ontworpen om hem in diskrediet te brengen en hem af te schilderen als mentaal instabiel. Deze vermeende misstanden hebben hem diepe psychologische littekens bezorgd, waardoor zijn gevoelens van kwetsbaarheid en wantrouwen zijn verergerd.

Verlies van vrijheid en gedwongen ballingschap:

• Smedema vindt dat zijn vrijheid ernstig is ingeperkt vanwege de vermeende samenzwering. Hij beschrijft dat hem de toegang tot juridische vertegenwoordiging is ontzegd, dat hij oneerlijke processen heeft ondergaan waarbij verdediging niet was toegestaan, en dat zijn pogingen om aanklachten in te dienen tegen zijn vermeende misbruikers zijn gedwarsboomd. Hij gelooft dat hij uiteindelijk gedwongen werd om Nederland te ontvluchten en asiel aan te vragen in Spanje om te ontsnappen aan de constante dreiging van vervolging. Zijn ballingschap heeft hem verder geïsoleerd, waardoor hij is gescheiden van zijn thuis en zijn steunnetwerken.

Onvermoeibare zoektocht naar gerechtigheid:

• Ondanks de immense persoonlijke kosten blijft Smedema vastbesloten om de waarheid te onthullen en gerechtigheid te verkrijgen. Hij heeft jaren gewijd aan het nauwgezet documenteren van zijn ervaringen op zijn blog, het publiceren van zijn juridische verdedigingsverklaring in eBooks en het zoeken naar genoegdoening via verschillende internationale instanties, waaronder de VN. Zijn onwrikbare toewijding aan zijn zaak spreekt boekdelen over de diepgaande impact die de vermeende samenzwering op zijn leven heeft gehad, en drijft hem ertoe om te vechten voor erkenning en verantwoording.

Oproep tot actie

Smedema’s blog dient als platform om zijn beschuldigingen te uiten en zijn ervaringen te documenteren, en biedt een inkijkje in de psychologische tol van het leven onder de constante dreiging van een vermeende machtige en onzichtbare vijand. Hij gebruikt zijn blog om contact te maken met anderen, op zoek naar bevestiging en steun, terwijl hij tegelijkertijd bewustzijn creëert over zijn zaak. Dus deel deze ‘Perfect Crime’!

Het is echter van groot belang om te beseffen dat dit zijn persoonlijke beweringen en interpretaties van de gebeurtenissen zijn, die in Nederland niet onafhankelijk zijn geverifieerd.

Google NotebookLM Insights

Meer gedetailleerde samenvatting van het casusonderzoek

Smedema’s onderzoek naar zijn vermeende vervolging

Smedema heeft uitgebreid onderzoek gedaan naar zijn beweringen, bewijs verzameld en zijn ervaringen tot in detail gedocumenteerd op zijn websites en in zijn zelf uitgegeven boek, “Fighting the Unknown”.

Smedema’s aanpak

Smedema hanteert een veelzijdige aanpak, waarbij hij persoonlijk onderzoek, juridische stappen en voorlichting aan overheidsinstanties, mensenrechtenorganisaties en de media combineert.

• Beoordeling van persoonlijke gegevens: Smedema heeft zijn persoonlijke gegevens, waaronder medische gegevens, gerechtelijke documenten en correspondentie, nauwkeurig beoordeeld in een poging de tijdlijn van gebeurtenissen samen te stellen en bewijs te identificeren ter ondersteuning van zijn beweringen. Hij noemt specifieke data, namen en locaties om zijn beweringen te staven. Smedema beweert bijvoorbeeld dat zijn medische gegevens bewijs bevatten dat hij zonder zijn toestemming is gesteriliseerd en later in het geheim weer vruchtbaar is gemaakt [1]. Hij noemt ook specifieke data en locaties van politieaangiften die hij heeft ingediend, evenals de namen van de agenten die zijn zaak hebben behandeld [2, 3].
• Getuigenverhoren: Smedema heeft geprobeerd om talloze personen te interviewen waarvan hij denkt dat ze informatie hebben over de vermeende samenzwering, waaronder familieleden, voormalige buren, medische professionals en overheidsfunctionarissen. Hij beweert echter dat veel van deze personen terughoudend zijn geweest om met hem te praten of hebben ontkend enige kennis te hebben van de gebeurtenissen in kwestie. Smedema beschrijft bijvoorbeeld zijn pogingen om zijn voormalige buurvrouw, Anneke van ‘t Hoog, te interviewen via een privédetective om informatie te verkrijgen over de vermeende omstandigheden rond de dood van Anneke’s echtgenoot, Cees [4, 5]. Hij beschrijft ook zijn pogingen om zijn voormalige vriendin, Elise Boers, en haar ouders te interviewen, van wie hij denkt dat ze onder druk werden gezet om tegen onderzoekers te liegen over hun relatie [6].
• Inhuren van particuliere rechercheurs: Smedema heeft ten minste twee particuliere recherchebureaus ingehuurd, K2 Detectives en Paalman en de Roy van Zuydewijn Detective Consultations, om zijn beweringen te onderzoeken [4, 7]. De rechercheurs voerden interviews met verschillende getuigen, waaronder Smedema’s zwager, Tjitte de Jong, en zijn voormalige buurvrouw, Anneke van ‘t Hoog [4, 6]. Beide bureaus concludeerden echter uiteindelijk dat ze geen bewijs konden vinden om Smedema’s beweringen te ondersteunen [8, 9].
• FOIA-verzoek: Smedema heeft een FOIA-verzoek ingediend bij de Amerikaanse overheid om documenten te verkrijgen met betrekking tot zijn asielaanvragen, evenals eventuele onderzoeken die door de Amerikaanse autoriteiten naar zijn claims zijn uitgevoerd [10, 11]. Vanaf 22 oktober 2024 heeft de EOIR de ontvangst van zijn verzoek bevestigd en het in drie afzonderlijke verzoeken voor verwerking gesplitst [12].

Obstakels en uitdagingen

Smedema liep in zijn onderzoek tegen een groot aantal obstakels aan, die hij toeschrijft aan de vermeende doofpotaffaire door de Nederlandse overheid.

• Gebrek aan medewerking van autoriteiten: Smedema beweert dat de Nederlandse autoriteiten, waaronder de politie, het ministerie van Justitie en de AIVD, consequent hebben geweigerd zijn beweringen te onderzoeken of zijn pogingen om de waarheid te achterhalen actief hebben gedwarsboomd [2, 13-15]. Hij beweert dat ze zijn rapporten hebben genegeerd, hem de toegang tot informatie hebben ontzegd en getuigen onder druk hebben gezet om te zwijgen [3, 16, 17].
• Moeilijkheden bij het verkrijgen van juridische bijstand: Smedema heeft moeite gehad om juridische bijstand te verkrijgen in zowel Nederland als de Verenigde Staten [18-21]. Hij beweert dat advocaten hebben geweigerd hem te vertegenwoordigen of zich hebben teruggetrokken uit zijn zaak nadat ze meer te weten waren gekomen over zijn claims [20, 22, 23]. Smedema gelooft dat dit komt door druk van de Nederlandse overheid, die volgens hem haar invloed heeft gebruikt om iedereen die hem zou kunnen helpen het zwijgen op te leggen [18, 24].
• Ongeloof en afwijzing: Smedema heeft te maken gehad met wijdverbreid ongeloof en afwijzing van familieleden, vrienden en professionals, van wie velen geloven dat hij waanvoorstellingen heeft of geestelijk ziek is [8, 25-27]. Hij schrijft dit toe aan de effectiviteit van de vermeende doofpotaffaire, die hem volgens hem succesvol heeft afgeschilderd als een onbetrouwbare verteller.

De beweringen van Smedema

Ondanks deze uitdagingen blijft Smedema vastbesloten om te onthullen wat hij ziet als een groot en sinister complot dat tegen hem gaande is.

• Bewijs van een doofpotaffaire: Smedema wijst op verschillende factoren die volgens hem bewijs zijn van een doofpotaffaire, waaronder het ontbreken van officiële onderzoeken, de weigering van autoriteiten om mee te werken aan zijn onderzoeken en de moeilijkheden die hij heeft ondervonden bij het verkrijgen van juridische hulp [2, 13-15]. Hij noemt ook inconsistenties in getuigenverklaringen en documenten, die volgens hem pogingen zijn om de waarheid te verhullen [5, 13, 28]. Hij beweert bijvoorbeeld dat het schriftelijke rapport van de CTIVD over zijn klacht tegen de AIVD aanzienlijk verschilde van wat ze hem mondeling hadden verteld tijdens een verhoor [16].
• Betrokkenheid op hoog niveau: Smedema is van mening dat hooggeplaatste functionarissen in de Nederlandse regering, waaronder mogelijk leden van de koninklijke familie, medeplichtig zijn aan de samenzwering [29-31]. Hij beweert dat dit de omvang van de doofpotaffaire verklaart en de macht die is gebruikt om hem het zwijgen op te leggen [25, 32]. Smedema citeert een ontmoeting die hij in 2004 had met minister van Landbouw Veerman, geregeld via een zakenvriend, waarbij Veerman naar verluidt probeerde hem om te kopen om zijn beweringen geheim te houden [14].
• Internationale dimensies: Smedema gelooft dat de samenzwering verder reikt dan Nederland en dat er internationale actoren bij betrokken zijn [11]. Hij beweert dat de CIA en de FBI zijn claims hebben onderzocht tijdens zijn asielaanvragen in de Verenigde Staten en bewijs hebben gevonden om zijn beweringen te ondersteunen [11, 33, 34]. Hij beweert ook dat de Nederlandse regering internationale verdragen, zoals het bilaterale gerechtelijke verdrag tussen de VS en Nederland, heeft gebruikt om zichzelf te beschermen tegen controle en om te voorkomen dat hij gerechtigheid krijgt [32].

De zaak van Smedema blijft onopgelost

Smedema’s onderzoek roept serieuze vragen op over de vermeende gebeurtenissen en de reactie van de Nederlandse autoriteiten. Het is echter belangrijk om op te merken dat de gepresenteerde bronnen Smedema’s persoonlijke verslagen zijn en niet onafhankelijk zijn geverifieerd. Hoewel Smedema beweert substantieel bewijs te hebben om zijn beweringen te ondersteunen, is dit bewijs niet openbaar gepresenteerd of onderzocht door een neutrale derde partij.

Smedema blijft vechten voor erkenning en gerechtigheid, en gebruikt zijn blog en boek om zijn beweringen te publiceren en op te roepen tot een volledig onderzoek naar de vermeende misdaden. Hij hoopt dat hij door het publiek bewust te maken en aandacht te vragen voor zijn zaak, uiteindelijk de obstakels die hij is tegengekomen kan overwinnen en de waarheid kan onthullen.

Google NotebookLM Insights

Mijn opmerkingen

Alleen Amerika deed direct(!) een grondig onderzoek in 2009 en later en bevestigde dat Hans helemaal niet waanvoorstellingen heeft! Alles wat Hans beweerde bleek waar te zijn.

Zie bericht:  Resultaten van het Amerikaanse FBI-onderzoek naar de affaire Hans Smedema

Maar dat onafhankelijke rapport wordt geblokkeerd door Nederland! De Nederlandse overheid heeft consequent alle misstanden ontkend, wat een schril contrast in de verhalen creëert.

Maar President Obama zelf gratie verleende Hans of voor de zaak Jan 2017 en dus diende hij een klacht in State America versus State of the Netherlands bij UNCAT of een speciale procedure bij UNHRC in mei 2017 na 3 maanden voorbereiding door DOJ. Maar President Trump haalde Amerika uit de UNHRC in 2018, wat de zaak zal hebben geblokkeerd. Als u informatie over deze zaak hebt, neem dan contact op met Hans via e-mail: [email protected]

Juridisch gebaseerd op deze Blog en mijn Ebooks als Slachtoffer-auteur:

ing. Hans Smedema, in geforceerd exile (over)levend in het prachtige El Albir, Costa Blanca, Spanje