Last Updated 30/07/2007 published 30/07/2007 by Hans Smedema
Al piekerende over hoe deze criminele organisatie ‘Groep Mengele’ in vredesnaam de politici hier bij kon betrekken, vond ik in mijn geheugen nog iets vreemds. Dus hervonden herinneringen volgens sommige onnozelen, die volgens hen onmogelijk zijn. Hoewel ieder normaal mens vele malen hervonden herinneringen heeft. Al was het maar waar de autosleutels ook al weer neergelegd waren.
Het zijn twee merkwaardige gebeurtenissen waar mijn gewetenloze broer mr. Johan Smedema (rotarylid, service above self) uit Gennep bij betrokken is. En daar zocht ik dus ook naar in mijn geheugen. Combinaties van mijn broer en de overheid.
Er blijken nu twee van die herinneringen te zijn en volgens mij cruciaal bij de oplossing van dit ‘misdrijf van de eeuw’ en de ‘Nederlandse Watergate’:
- Rond 1973 vroeg mijn gewetenloze broer Johan of ik hem vertrouwde en liet mij een papier tekenen. Later zou ik hem dankbaar zijn en ik was niet nadelig voor mij. Het zou me kunnen helpen zo zei hij. Vermoedelijk dus de toestemming van mij om hem aan te wijzen om namens mij alles in de doofpot te houden en hem te vrijwaren voor het geval het fout ging. Latere navraag deed hij af als onzin. Nooit een document gezien of gelezen. Nu in 2007 nog steeds niet, terwijl er heel veel aanwezig moet zijn. Hij moet dus zelfs onderzoeken naar verkrachting van mijn vrouw hebben tegengehouden en liet mijn weerloze vrouw rustig kinderen van verkrachters krijgen. Hij heeft mij vermoedelijk altijd gehaat. Jaloezie dus met de jongste die het immers altijd gemakkelijker heeft dan de oudste. Nooit heeft deze schoft mij ook maar iets voorgelegd, gewaarschuwd voor verkrachters van mijn weerloze vrouw, of aangedrongen op medische behandeling.
- Mijn broer Johan drong ontzettend en abnormaal aan dat ik voor een project voor mijn werk (bewegwijzering) zou bellen met de ‘Tweede Kamer’, hoofd veiligheid. Die ging daarover. Ik had zelf al geoordeeld, dat daar geen bewegwijzering nodig was en het bij iemand van de technische dienst gecheckt ook nog. Tot mijn stomme verbazing belde mijn broer Johan zelfs met mijn broer Marinus (dga Euro-Routing waar ik ook werkte) en ik moest en zou bellen met deze persoon, hij wachtte op mijn telefoontje. Hij deed dus mee aan het bedrog en nodigde mij inderdaad uit tot mijn stomme verbazing. Ik kwam er uiteindelijk en sprak met hoofd veiligheid en later met een tweede kamerlid denkende dat het om een project voor bewegwijzering ging. Totaal en gewetenloos misleid dus. Van het gesprek met dat tweede kamerlid begreep ik helemaal niets, dus moet deze iets uit mijn ‘zwarte gat’, dus trauma’s besproken hebben. Wat mijn brein tot stilstand bracht en het vorige besprokene weer steeds wiste. Een dom gesprek dus met mij als uitermate onnozel persoon erbij. Aan het eind vroeg ik hem nog onnozeler ‘hoe zit het nu met het bewegwijzeringsproject’? Want ik dacht wat vertel ik morgenvroeg op het bedrijf over het project bij de Tweede kamer? Vrijwel zeker heeft deze man toestemming gegeven voor mijn en onze opname in het van overheidswege bestaande doofpot programma! Totaal rechteloos gemaakt zonder aanwezigheid van een advocaat. Want er bleek later nooit een project te zijn en ik wist later ook niets meer van het gesprek! Pure oplichting en misleiding van argeloze burgers. Wie was dit onnozele kamerlid? Wanneer speelde dit zich af? Vermoedelijk 1975 of 76? Mijn broer moest natuurlijk zorgen dat ik bij een Tweede kamerlid kwam en dat die zou vaststellen, dat ik ‘gek’ was? En dus heimelijk ter beschikking van de regering moest komen? Terwijl een paar weken therapie voldoende waren geweest en mijn geheugen al terug begon te komen? Mijn eerst ‘flashback’ in 1975 was namelijk geweest, dat Jan van Beek mij uit haar bed haalde en zelf naast haar kroop.
- Vermoedelijk daarna heeft weer Johan via mijn broer Marinus bij ons bedrijf mij naar het paleis van Justitie gelokt. Ik moest voor een project, waar ik niets van wist (!) naar Den Haag. Ik zou wel horen om welk project het ging! Ik kreeg vooraf een gesprek met mensen van beveiliging, wat ik niet onlogisch vond, maar kreeg wat te drinken, want dat zou tijdens de vergadering wel niet meer kunnen. Dus heimelijk gedrogeerd, zodat ik me hier later niets van zou herinneren. Want ik kreeg wel drinken aangeboden tijdens de vergadering natuurlijk, wat me nog opviel. Het middel brengt geheugenverlies tot stand! En maakt je, of mij volgzaam en angstig. Het was een grote groep en het ging om een commissie weet ik nog. Wel twintig man denk ik. Ik heb van het hele gesprek niets begrepen en zat maar te wachten tot ze het over mijn project zouden hebben! Wat nooit kwam, want men had het vermoedelijk over het feit, dat ik me zou onderwerpen aan een doofpot affaire wellicht? Daarom ging mijn brein weer op stilstand door de trauma’s en wist ik niets meer van het voorafgaande. De drug die geheugenverlies veroorzaakte, deed de rest. Ik weet nu nog niet waar het over ging, maar vrijwel zeker dus, dat ik toestemming gaf ergens voor, of dat men mij beoordeelde als geschikt voor het programma? Aan het eind liet ik nog onnozel monsters zien, maar werd toen snel afgevoerd. Toch was er één vrouw en politica, een heldin dus, die constateerde dat ik van niets wist en niet mee wilde werken aan de boosaardige opzet van vermoedelijk de ‘Vaste Kamercommissie van Justitie’. Nog mee gesproken later en ze gaf aan dat ze alleen het niet kon tegenhouden waarschijnlijk. Niets begrijpend (alles werd verdrongen of door de toegediende drug) reed ik na een half uur wachten, men wilde blijkbaar niet dat ik onder de drugs direct weer in mijn auto zou stappen, weer naar huis en kon op het bedrijf niets vertellen over wat er voor project liep. Wat mijn broer Marinus, die dat wel wist natuurlijk, helemaal niet vreemd vond. Hij lachte maar wat tegen mij en vond het vermakelijk natuurlijk. Hij wist het dus wel en had ook zeker de stukken gelezen. Ik niet, ik mocht immers van niets weten en kwam totaal onvoorbereid, en ziek zonder het te weten en zonder advocaat daar! De gewetenloze schoften!
- Nieuwe informatie is ook, dat wij toen we hier nog niet zo lang woonden in Drachten, er een ‘schizofrene’ brief in de brievenbus werd gestopt. Het was van iemand die bij de GGZ informatie had gezien, die volgens hem of haar wij moesten weten. Op een A4tje en wat meer deed deze wat er met ons was gebeurd uit de doeken. Maar wij konden er niets van begrijpen en dachten dus met een ‘gek’ te maken te hebben. Immers nooit hadden wij ook maar enig vermoeden over wat voor gruwelijk bedrog er rond ons was opgezet. En kinderen niet van ons, kon helemaal niet volgens W. Onmogelijk, want ze was helemaal nooit met een ander, dan mij naar bed geweest. Een brief van een waanzinnige. Dus wel opgeborgen, volgens het advies van de schrijver. Maar later liet W. het aan haar zuster Klazien lezen die hem beslist mee moest hebben! Nu achteraf logisch, ze wilde laten uitzoeken wie de ‘verrader’ (zij ziet in haar verwarde waanwereld eerlijke mensen juist als verraders!) was bij de GGZ. Vermoedelijk zal er zelfs een onderzoek naar gebeurd zijn en wellicht is de desbetreffende persoon zelfs ontslagen? Of overgeplaatst? Daarom durft nu niemand meer ons te hepen? Wie weet nog wie dat was? Wie is die held? Weer een teken van de gewetenloosheid en het totaal gebrek aan normen en waarden van haar zuster Klazien. Wie doet zoiets haar eigen zuster aan? Een waanwereld creëren waarin misdrijven worden goedgekeurd en verborgen gehouden, waar medische hulp ons wordt onthouden? ? Maar dit bewijst ook dat GGZ gewoon op de hoogte is. De schoften doen enkel of ik gek ben en willen mij met medicijnen voor paranoia (giffen dus) onschadelijk maken. Ze durven niet tegen de geheime dienst en justitie in te gaan. De lafaards. Wie vertrouwd er nog Nederlandse medici na dit gruwelijke verhaal? Ik niet meer. Voor een zalfje of zo misschien nog wel.
Zo zal men heimelijk de koppeling met de politici tot stand gebracht hebben en daarom vinden die het maar vreemd dat ik nu van niets weet en geven ze wellicht geen antwoord op mijn indringende verzoeken om hulp? Daarom vindt ook het Europese Hof dat ik geen gelijk heb? Ze lezen in de stukken dat ik nota bene zelf aanwezig ben geweest bij de vaste kamer commissie van Justitie? En zelf toestemming heb gegeven wellicht? Daarom moest ik aan het eind maar ja zeggen van de drogeerder/veilgheidsman op een vraag waar ik niets van begreep, en dacht dat het over een project voor mijn werk ging, zoals hij mij voorhield?
Zo ben ik door mijn eigen broers feitelijk verkocht en uitgeleverd aan derden. Net als in het bijbel verhaal over Josef in de put, die later als slaaf verkocht werd. Ook in mijn geval vonden de gewetenloze broers het schitterend om mij te bedriegen en aan derden uit te leveren! En nog erger, want ik wist in tegenstelling tot Josef, helemaal van niets! Hij wist nog dat hij door zijn broers werd bedrogen en verraden. Een groot voordeel.
Duizend maal erger dan een vijand, is een vriend die een vijand blijkt te zijn.
Later weer meer….
Hans Smedema Copyright 2007 Hans Smedema Drachten, Nederland. Alle rechten voorbehouden.
